Salaisuuksia - Johanna Kurkela

Muistatko sen lapsuuden kesän, kun aamut tuoksuivat hunajalle

Kun jalat kastuivat ruohikossa, eikä mikään ollut hetkeä tärkeämpää

Minä muistan myös sateenkaaren, pellon yllä luona kivipaaden

Soutuveneen uponneena kaislikossa ja niityn joka usvaan häviää

Sinä olit se poika jolla oli nokiset kädet täynnä mansikoita

Eväskorissa kissanpentuja, matkalla kanssasi omenavarkaisiin

Minä olin se tyttö jolla oli kukkaleninki ja aarrekartta

Huppari ja kourallinen simpukoita ja salaisuuksia päästä varpaisiin

Ne jäljelle jää

Kun kaikki häviää

Ne jäljelle jää

Kaipaatko koskaan takaisin

Piilopaikkaan sinne vilja-aittaan

Sydänyönä alle tähtitaivaan

Niittyvillalla sijattuun vuoteeseen

Sieltä etsin sua uudestaan

Matkalla muistojen valtakuntaan

Missä maailma on ajankultaa

Sinne merenrantaan mä rakennan linnakkeen

Mihin salaisuudet kuuluvat nyt

Minkä aarteen olet sittemmin löytänyt

Vieläkö oot se, jos kipinä saa

Sijan syttyä ja tulena palaa

Herinner je je die kinderzomer toen de ochtenden naar honing rook?

Toen mijn voeten nat werden in het gras, was niets belangrijker dan een moment

Ik herinner me ook de regenboog, de rots boven het veld

De roeiboot wordt ondergedompeld in het riet en de weide in de mist verdwijnt

Jij was de jongen met de beroete handen vol aardbeien

Kittens in een picknickmand, op weg naar appeldieven

Ik was het meisje met een bloemenjurk en een schatkaart

Hoodie en een handvol schelpen en geheimen van top tot teen

Zij blijven

Als alles verloren is

Zij blijven

Zal je ooit terug missen

Verstop je daar in de graanschuur

Hartennacht onder de sterrenhemel

Naar een bed in een weidevilla

Daar zoek ik weer naar sua

Op weg naar het rijk van herinneringen

Waar in de wereld is het goud van de tijd

Daar bouw ik een fort aan zee

Waar de geheimen nu thuishoren

Welke schat heb je sindsdien gevonden

Heb je hem nog als je een vonk krijgt?

De plaats vat vuur en het vuur brandt