Microcosmo - Joe Barbieri

Sento passare in me un respiro profondo

l’aria leggera in cui io mi nascondo

ma tu sei quello che fu ci?

che sei e quello che sarai

e mentre il giorno ti assomiglia un p?

l’estate

lavo due piatti disteso e ti dir?

e che sei l’esigenza nell’emergenza di questo

giorno no mangio vorace distratto i resti di una vita

e sento questa frugalit?

passare

vedi amore mio

ti scrivo da qui

da questo microcosmo che parla di te e di me

vedi amore mio io ti penso da qui

da questo microcosmo che parla di te e di me

alletto radici poi rami poi fiori poi frutti

e passo il mio tempo disteso al sole coi gatti

cerco cielo promette l’azzurro che non verr?

e mi domando che senso ha l’estate

vedi amore mio

ti scrivo da qui

di questo microcosmo che parla di te e di me

vedi amore mio io ti penso da qui

da questo microcosmo che parla di te e di me

Ik voel een diepe adem door me heen gaan

de lichte lucht waarin ik me verberg

maar ben jij wat er was?

wie je bent en wat je zal zijn

en terwijl de dag eruit ziet als een p?

de zomer

Ik was twee borden liggend af en zeg het je?

en dat jij de nood bent in deze nood

geen dag eet ik vraatzuchtig afgeleid de overblijfselen van een leven

en ik voel deze soberheid?

slagen

zie mijn liefde

Ik schrijf je vanaf hier

uit deze microkosmos die over jou en mij spreekt

zie mijn liefde ik denk aan je vanaf hier

uit deze microkosmos die over jou en mij spreekt

Ik verleid wortels, dan takken, dan bloemen en dan vruchten

en ik breng mijn tijd door in de zon te liggen met de katten

Ik kijk voor de lucht belooft het blauw dat het niet zal komen?

en ik vraag me af wat de betekenis van zomer is

zie mijn liefde

Ik schrijf je vanaf hier

van deze microkosmos die over jou en mij spreekt

zie mijn liefde ik denk aan je vanaf hier

uit deze microkosmos die over jou en mij spreekt