O Mêdo - João Bosco

Deu meia-noite agora e

Sem sono eu me deito

Lá fora a lua aclara

A treva escura é jogo feito

Um vulto me apavora

Um olho, o vôo de um suspeito

Vixe, Nossa Senhora

Afastai esse morcego

Livrai-me desse medo

Eu rogo, eu peço arrêgo

Sai medo de mim

Sai de mim

Água, água

Água de fogo eu choro

A me ferir

Meu grito é um silêncio

Sem fim

Eu suo seco sem

Saliva, sob o sol

Sem sombra, é sempre

Deserto em mim

E sigo a seco sem

Uma nuvem no céu

Só sede queima

O meu jardim

Deu meia-noite agora e

De tudo eu tenho medo

Lá fora a lua aclara

E do medo nasce medo

Um vulto me apavora

É que do medo eu tenho medo

Vixe, Nossa Senhora

É medo, é medo, é medo, é medo

Livrai-me desse medo

Eu rogo, eu peço arrêgo

Sai medo de mim

Sai de mim

Água, água

Água de fogo eu choro

A me ferir

Meu grito é um silêncio

Sem fim

Eu suo seco sem

Saliva sob o sol

Sem sombra é sempre

Deserto em mim

E sigo a seco sem

Uma nuvem no céu

Só sede queima

O meu jardim

Olho pra frente, olho pro lado

Olho pra trás já fatigado

É tanto medo

De repente não dá mais

E penso mudo, penso inteiro

Penso tudo, em desespero

Corro em vão, não tem saída

Estou na mão

E sinto frio, sinto ardência

Sinto sempre alguma ausência

A febre vem e no vazio

Se detém

E vejo caras, vejo bocas

Vejo taras quase roucas

Um horror por trás é sempre

Medo e dor

Het is nu middernacht en

Slapeloos ga ik liggen

Buiten klaart de maan op

Donkere duisternis is een spel gemaakt

Een a-cijfer maakt me bang

Een oog, de vlucht van een verdachte

Zie, Onze-Lieve-Vrouw

duw die vleermuis weg

bevrijd me van deze angst

Ik bid, ik vraag om verlichting

Maakte me bang

ga uit me

Water water

Vuurwater ik huil

om me pijn te doen

Mijn schreeuw is een stilte

Zonder einde

Ik zweet droog zonder

Speeksel, onder de zon

Geen schaduw, het is altijd

woestijn in mij

Ik volg droog zonder

Een wolkje aan de lucht

alleen dorst brandt

mijn tuin

Het is nu middernacht en

Ik ben bang voor alles

Buiten klaart de maan op

En uit angst wordt angst geboren

Een a-cijfer maakt me bang

Ik ben bang voor angst

Zie, Onze-Lieve-Vrouw

Het is angst, het is angst, het is angst, het is angst

bevrijd me van deze angst

Ik bid, ik vraag om verlichting

Maakte me bang

ga uit me

Water water

Vuurwater ik huil

om me pijn te doen

Mijn schreeuw is een stilte

Zonder einde

Ik zweet droog zonder

Speeksel onder de zon

geen schaduw is altijd

woestijn in mij

Ik volg droog zonder

Een wolkje aan de lucht

alleen dorst brandt

mijn tuin

Ik kijk vooruit, ik kijk opzij

Ik kijk moe terug

het is zo bang

Ineens werkt het niet meer

En ik denk dom, ik denk heel

Ik denk alles, in wanhoop

Ik ren tevergeefs, er is geen uitweg

ik ben in de hand

En ik heb het koud, ik voel me branderig

Ik voel altijd wat afwezigheid

De koorts komt en is leeg

houdt vast

En ik zie gezichten, ik zie monden

Ik zie bijna hees onkruid

Een horror achter is altijd

angst en pijn