Holofotes - João Bosco

Desde o fim da nossa história

Eu já segui navios

Aviões e holofotes pela noite afora

Me fissuram tantos signos

E selvas, portos, places

Línguas, sexos, olhos

De amazonas que inventei

Dias sem carinho

Só que não me desespero

Rango alumínio, ar, pedra, carvão e ferro

Eu lhe ofereço

Essas coisas que enumero

Quando fantasio

É quando sou mais sincero

Eis a Babylônia, amor

E eis Babel aqui

Algo da insônia

Do seu sonho antigo em mim

Eis aqui o meu presente

De navios e aviões

Holofotes, noites afora

E fissuras e invenções

Tudo isso é pra queimar-se

Combustível pra se gastar

O carvão, o desespero

O alumínio e o coração

Sinds het einde van onze geschiedenis

Ik volgde al schepen

Vliegtuigen en schijnwerpers door de nacht

Zoveel tekens kraken me

E jungles, poorten, plaatsen

Tongen, geslachten, ogen

Van amazones die ik heb uitgevonden

dagen zonder genegenheid

Ik wanhoop gewoon niet

Gamma aluminium, lucht, steen, kolen en ijzer

ik bied jou

Deze dingen noem ik op

als ik fantaseer

Dan ben ik het meest oprecht

Zie Babylon, liefje

En hier is Babel

Iets van slapeloosheid

Van je oude droom in mij

Hier is mijn cadeau

Van schepen en vliegtuigen

Spotlights, avondjes uit

En barsten en uitvindingen

Dit alles is om te branden

Brandstof om te gebruiken

De steenkool, de wanhoop

Het aluminium en het hart