Weaver's Answer - Jigsaw

Weaver of life, let me look and see

The pattern of my life gone by,

Shown on your tapestry.

Just for one second, one glance upon your loom

The flower of my childhood could have fit within this room

Does it of my youth show, tears of yesterday?

Broken hearts, within a heart, as love first came my way.

Do the lifeline patterns change as I became a man

An added aura untold blend as I asked for her hand.

Did your golden needle sew it, thread virginial white

As long as we embrace as one upon our wedding night.

Did you capture all the joys the birth of our first son?

The happiness of family made a brother for the one.

The growing of the brothers, the manliness that grew

is it there in detail?

Is it their to view?

Do the sparks of life grow bright as one by one they wed?

To live as fathers, husbands, apart from lives they’ve led.

Are my lover’s threads cut off when aged she laid to rest

My sorrow blacking out a space upon thou woven crest

A gathering for the last time as her coffin slowly lain

Ash to ashes, dust to dust, one day we will regain.

Does it show, does it swipe, grandchildren on my knee

But only hearing laughter when age took my sight from me.

Lastly through these last few years of loneliness maybe

Does it by sight a shooting star fade from your tapestry.

Wait there in the distance, over your loom I think I see

Could it be that after all my prayers you’ve answered me?

After days of wondering I see the reason why.

You kept it to this minute, for I’m about to die.

Weaver of life,

At last now I can see

The patterns of my life gone by, shown on your tapestry.

Wever van het leven, laat me kijken en zien

Het patroon van mijn leven voorbij,

Getoond op je wandtapijt.

Slechts één seconde, één blik op uw weefgetouw

De bloem uit mijn jeugd had in deze kamer kunnen passen

Toont het van mijn jeugd, tranen van gisteren?

Gebroken harten, in een hart, toen liefde voor het eerst op mijn pad kwam.

Veranderen de levenslijnpatronen naarmate ik een man werd?

Een onnoemelijke aura toegevoegd toen ik om haar hand vroeg.

Heeft je gouden naald het genaaid, draad maagdelijk wit?

Zolang we elkaar omhelzen als één op onze huwelijksnacht.

Heb je alle geneugten van de geboorte van onze eerste zoon vastgelegd?

Het geluk van familie maakte een broer voor die ene.

De groei van de broers, de mannelijkheid die groeide

is het er in detail?

Is het hun om te bekijken?

Worden de vonken van het leven helder als ze één voor één trouwen?

Om te leven als vaders, echtgenoten, los van de levens die ze hebben geleid.

Worden de draadjes van mijn minnaar afgesneden toen ze oud werd om te rusten?

Mijn verdriet verduistert een ruimte op je geweven embleem

Een laatste samenkomst terwijl haar kist langzaam lag

As tot as, stof tot stof, op een dag zullen we herwinnen.

Toont het, veegt het, kleinkinderen op mijn knie

Maar ik hoorde alleen gelach toen de leeftijd mijn zicht van me afnam.

Eindelijk door deze laatste jaren van eenzaamheid misschien

Vervaagt het op het zicht een vallende ster van je wandtapijt.

Wacht daar in de verte, boven je weefgetouw, denk ik dat ik zie

Zou het kunnen dat je me na al mijn gebeden hebt verhoord?

Na dagenlang twijfelen, zie ik de reden waarom.

Je hebt het tot op de minuut gehouden, want ik sta op het punt te sterven.

Wever van het leven,

Nu kan ik eindelijk zien

De patronen van mijn verleden, weergegeven op je wandtapijt.