Max - Jane Birkin

Il était à genoux devant moi, et je ne touchais pas ses cheveux

Le visage qui m’avait commandé, et ordonné tant de fois était dans la rue

Le dos qui était si supérieur, était courbé

Et je n’ai pas eu un geste de compassion, pas une main vers lui

J'étais un monstre, un monstre

À quelle distance s’enfuir, pour ne plus entendre le vrai

Trop tard pour la pitié, et trop tard pour parler

Mon ombre atroce s’est décollée de moi, et ell me fait peur

Si je sais rin faire, je sais faire peur

Je crois même que j’ai su ce que c'était la cruauté, ou le plaisir de faire mal

Une vengeance contre les années de soumission, de complexe d’infériorité

J'étais comme un pays Africain qui se libère

Trop tard pour la pitié, trop tard pour parler

Il était comme une blessure ouverte et j’ai tourné le dos

Pour ne pas le voir, pour ne pas le voir

À quelle distance s’enfuir, pour ne plus entendre pleurer

Trop tard pour la pitié, et trop tard pour parler

Mon ombre atroce s’est décollée de moi, et elle me fait peur

Si je sais rien faire, je sais faire peur

À quelle distance on n’entend plus pleurer

Je me suis mise à cette distance exacte pour ne plus t’entendre pleurer

Pour ne plus t’entendre pleurer

Pour ne plus t’entendre pleurer

Hij knielde voor me en ik raakte zijn haar niet aan

Het gezicht dat me het bevel had gegeven, en me zo vaak had bevolen, was op straat

De rug die zo superieur was, was gebogen

En ik had geen gebaar van medeleven, geen hand naar hem toe

Ik was een monster, een monster

Hoe ver weg te rennen, om de waarheid niet meer te horen

Te laat voor medelijden, en te laat om te praten

Mijn vreselijke schaduw pelde van me af, en het maakt me bang

Als ik iets kan doen, weet ik hoe ik moet schrikken

Ik denk zelfs dat ik wist wat wreedheid was, of het plezier van pijn doen

Wraak op jarenlange onderwerping, minderwaardigheidscomplex

Ik was als een Afrikaans land dat aan het breken was

Te laat voor medelijden, te laat om te praten

Hij was als een open wond en ik keerde me de rug toe

Niet om het te zien, niet om het te zien

Hoe ver te rennen, om niet meer te horen huilen

Te laat voor medelijden, en te laat om te praten

Mijn vreselijke schaduw is van me afgepeld, en het maakt me bang

Als ik weet hoe ik iets moet doen, weet ik hoe ik moet schrikken

Op welke afstand horen we geen gehuil meer

Ik stond op deze exacte afstand zodat ik je niet zou horen huilen

Om te stoppen je te horen huilen

Om te stoppen je te horen huilen