18 - 39 - Jane Birkin

Tous ceux-là qui dansaient ça

Maintenant ne sont plus là

Ils sont morts et enterrés, tout crevés

C’est normal, c’est pas d’hier

Le temps de l’entre-deux guerres

Faut toujours se décider à crever

Le one-step, le black bottom

Le fox, la De Dion-Bouton

Tous ces tacots ont les pneus crevés

Mais c’est la vie qui veut ça

On n' peut pas être toujours là

Eh oui, tous on finira par crever

Bien sûr il en reste encore

Mais c’est comme s’ils étaient morts

Ils sont tous déjà à moitié crevés

Le toubib fait ce qu’il peut

Pour les prolonger un peu

Mais ils ne vont pas tarder à crever

Tous ceux-là qui dansaient ça

Maintenant ne sont plus là

Ils sont morts et enterrés, tout crevés

C’est normal, c’est pas d’hier

Le temps de l’entre-deux guerres

Faut toujours se décider à crever

Al degenen die dat dansten

Nu zijn weg

Ze zijn dood en begraven, helemaal kapot

Het is normaal, het is niet gisteren

De tijd tussen de oorlogen

Je moet altijd beslissen om te sterven

De eenstaps, de zwarte bodem

De vos, de De Dion-Bouton

Al deze knallers hebben lekke banden

Maar het is het leven dat het wil

We kunnen er niet altijd zijn

Ja, uiteindelijk gaan we allemaal dood

Natuurlijk zijn er nog wat

Maar het is alsof ze dood zijn

Ze zijn allemaal al half dood

De dokter doet wat hij kan

Om ze een beetje uit te breiden

Maar ze zullen snel sterven

Al degenen die dat dansten

Nu zijn weg

Ze zijn dood en begraven, helemaal kapot

Het is normaal, het is niet gisteren

De tijd tussen de oorlogen

Je moet altijd beslissen om te sterven