The Lakes - James Vincent McMorrow

Took the nerve for unseen, feeling it go untrue

For a say what is true of chaos in too

Then in the quiet it calls again

In our world in our time, give it all miles away

Lives alone at the wildest day and then were taken home

Settled words were gone again were called upon

And down to the lake where the last we go

I was not laid those down below

Oh they been wait, the fall and the row with the trap show failing from

Presence from upon

Harrow winds and falls upon the highs and low

For the side, down to the window

For the side, down to the way on

Duurde het lef voor ongezien, voelde dat het niet waar ging

Om te zeggen wat er ook geldt voor chaos in

Dan belt hij in de stilte weer

In onze wereld in onze tijd, geef het allemaal mijlenver weg

Woont alleen op de wildste dag en werd toen mee naar huis genomen

Vaste woorden waren weg, er werd weer een beroep gedaan op

En naar het meer waar we als laatste gaan

Ik was niet die hieronder vastgelegd

Oh ze wachten, de val en de ruzie met de val laten zien dat het niet lukt

Aanwezigheid van nu af aan

Eg wind en valt op de hoogte en laag

Voor de zijkant, tot aan het raam

Voor de zijkant, tot aan de weg op