La peche a la baleine - Jacques Prévert

A la pêche à la baleine, à la pêche à la baleine

Disait le père d’une voix courroucée

A son fils Prosper, sous l’armoire allongé

A la pêche à la baleine, à la pêche à la baleine

Tu ne veux pas aller

E pourquoi donc?

Et pourquoi donc que j’irais pêcher une bête

Qui ne m’a rien fait papa

Vas la pépé, vas la pêcher toi-même

Puisque ça te plaît

J’aime mieux rester à la maison avec ma pauvre mère

Et le cousin Gaston

Alors dans sa baleinière le père tout seul s’en est allé

Sur la mer démontée

Voilà le père sur la mer

Voilà le fils à la maison

Voilà la baleine en colère

Et voilà le cousin Gaston qui renverse la soupière

La soupière au bouillon

La mer était mauvaise

La soupe était bonne

Et voilà sur sa chaise Prosper qui se désole

A la pêche à la baleine, je ne suis pas allé

Et pourquoi donc que j’y ai pas été?

Peut-être qu’on l’aurait attrapée

Alors j’aurais pu en manger

Mais voilà la porte qui s’ouvre, et ruisselant d’eau

Le père apparaît hors d’haleine

Tenant la baleine sur son dos

Il jette l’animal sur la table

Une belle baleine aux yeux bleus

Une bête comme on en voit peu

Et dit d’une voix lamentable

Dépêchez-vous de la dépecer

J’ai faim, j’ai soif, je veux manger

Mais voilà Prosper qui se lève

Regardant son père dans le blanc des yeux

Dans le blanc des yeux bleus de son père

Bleus comme ceux de la baleine aux yeux bleus:

Et pourquoi donc je dépècerais une pauvre bête qui m’a rien fait?

Tant pis j’abandonne ma part

Puis il jette le couteau par terre

Mais la baleine s’en empare

Et se précipitant sur le père

Elle le transperce de part en part

Ah, ah, dit le cousin Gaston

Ca me rappelle la chasse, la chasse aux papillons

Et voilà

Voilà Prosper qui prépare les faire-parts

La mère qui prend le deuil de son pauvre mari

Et la baleine, la larme à l’oeil contemplant le foyer détruit

Soudain elle s'écrie:

Et pourquoi donc j’ai tué ce pauvre imbécile

Maintenant les autres vont me pourchasser en moto-godille

Et puis ils vont exterminer toute ma petite famille

Alors, éclatant d’un rire inquiétant

Elle se dirige vers la porte et dit

A la veuve en passant:

Madame, si quelqu’un vient me demander

Soyez aimable et répondez

La baleine est sortie

Asseyez-vous

Attendez là

Dans une quinzaine d’années

Sans doute elle reviendra

Walvisvangst, walvisvangst

Zei de vader met een boze stem

Aan zijn zoon Prosper, liggend onder de kast

Walvisvangst, walvisvangst

Je wilt niet gaan

En waarom zo?

En waarom zou ik gaan vissen op een beest?

Wie heeft me niets aangedaan papa

Ga opa, ga zelf vissen

Omdat je het leuk vindt

Ik blijf liever thuis bij mijn arme moeder

En neef Gaston

Dus in zijn walvisboot ging de vader helemaal alleen

Op de stormachtige zee

Hier komt de vader op zee

Hier is de zoon thuis

Hier komt de boze walvis

En hier is neef Gaston die de soepterrine omgooit

De soepterrine

De zee was slecht

De soep was goed

En hier op zijn stoel Prosper die spijt heeft

Walvisvangst ik ging niet

En waarom ben ik daar niet geweest?

Misschien hadden we haar gepakt

Dus ik had het kunnen eten

Maar zie, de deur gaat open en druipt van het water

De vader lijkt buiten adem

De walvis op zijn rug houden

Hij gooit het dier op tafel

Een prachtige walvis met blauwe ogen

Een beest zoals je zelden ziet

En zei met een betreurenswaardige stem

Haast je om haar te villen

Ik heb honger, ik heb dorst, ik wil eten

Maar hier komt Prosper die opstaat

Zijn vader in de ogen kijken

In het wit van haar vaders blauwe ogen

Blauw zoals die van de blauwogige walvis:

En waarom zou ik een arm beest afslachten dat mij niets heeft aangedaan?

Jammer dat ik mijn deel opgeef

Dan gooit hij het mes naar beneden

Maar de walvis pakt het

En haasten op de vader

Ze doorboort hem dwars door

Ah, ah, zei neef Gaston

Doet me denken aan jagen, jagen op vlinders

En daar ga je

Hier is Prosper die de uitnodigingen voorbereidt

De moeder die rouwt om haar arme man

En de walvis, met tranen in haar ogen, starend naar het verwoeste huis

Opeens roept ze:

En waarom heb ik die arme dwaas vermoord?

Nu zullen de anderen me achtervolgen op de scull bike

En dan zullen ze mijn hele kleine familie uitroeien

Dus, in een onheilspellende lach uitbarstend

Ze loopt naar de deur en zegt:

Aan de weduwe trouwens:

Mevrouw, als iemand mij komt vragen

Wees aardig en reageer

De walvis is uit

ga zitten

wacht hier

Over vijftien jaar

Ze zal ongetwijfeld terugkomen