Barbara - Jacques Prévert

Rappelle-toi Barbara

Il pleuvait sans cesse sur Brest ce jour-là

Et tu marchais souriante

Épanouie ravie ruisselante

Sous la pluie

Rappelle-toi Barbara

Il pleuvait sans cesse sur Brest

Et je t’ai croisée rue de Siam

Tu souriais

Et moi je souriais de même

Rappelle-toi Barbara

Toi que je ne connaissais pas

Toi qui ne me connaissais pas

Rappelle-toi

Rappelle-toi quand même ce jour-là

N’oublie pas

Un homme sous un porche s’abritait

Et il a crié ton nom

Barbara

Et tu as couru vers lui sous la pluie

Ruisselante ravie épanouie

Et tu t’es jetée dans ses bras

Rappelle-toi cela Barbara

Et ne m’en veux pas si je te tutoie

Je dis tu à tous ceux que j’aime

Même si je ne les ai vus qu’une seule fois

Je dis tu à tous ceux qui s’aiment

Même si je ne les connais pas

Rappelle-toi Barbara

N’oublie pas

Cette pluie sur la mer

Sur ton visage heureux

Sur cette ville heureuse

Cette pluie sur la mer

Sur l’arsenal

Sur le bateau d’Ouessant

Oh Barbara

Quelle connerie la guerre

Qu’es-tu devenue maintenant

Sous cette pluie de fer

De feu d’acier de sang

Et celui qui te serrait dans ses bras

Amoureusement

Est-il mort disparu ou bien encore vivant

Oh Barbara

Il pleut sans cesse sur Brest

Comme il pleuvait avant

Mais ce n’est plus pareil et tout est abîmé

C’est une pluie de deuil terrible et désolée

Ce n’est même plus l’orage

De fer d’acier de sang

Tout simplement des nuages

Qui crèvent comme des chiens

Des chiens qui disparaissent

Au fil de l’eau sur Brest

Et vont pourrir au loin

Au loin très loin de Brest

Dont il ne reste rien

Onthoud Barbara

Het regende die dag constant boven Brest

En je liep lachend

Stralend opgetogen vrij stromend

Onder de regen

Onthoud Barbara

Het regende constant boven Brest

En ik zag je in de rue de Siam

Je lachte

En ik lachte hetzelfde

Onthoud Barbara

Jij die ik niet kende

Jij die mij niet kende

Herinnert u

Onthoud die dag toch

Vergeet niet

Een man onder een veranda zocht beschutting

En hij riep je naam

Barbara

En je rende naar hem toe in de regen

Druipend blij bloeiend

En je wierp jezelf in zijn armen

Onthoud dat Barbara

En neem me niet kwalijk als ik tu . gebruik

Ik vertel je aan iedereen van wie ik hou

Ook al heb ik ze maar één keer gezien

Ik zeg je tegen iedereen die van elkaar houdt

Ook al ken ik ze niet

Onthoud Barbara

Vergeet niet

Deze regen op de zee

Op je blije gezicht

In deze gelukkige stad

Deze regen op de zee

op het arsenaal

Op de boot vanuit Ouessant

Oh Barbara

wat een bullshit de oorlog

wat ben je nu geworden

Onder deze ijzeren regen

Van bloed staal vuur

En degene die je omhelsde

liefdevol

Is hij dood vermist of leeft hij nog?

Oh Barbara

Het regent constant in Brest

Alsof het eerder regende

Maar het is niet hetzelfde en alles is beschadigd

Het is een verschrikkelijke en desolate regen van rouw

Het is niet eens meer de storm

Bloedstaal ijzer

gewoon wolken

Die sterven als honden?

Verdwijnende honden

Langs het water in Brest

En zal wegrotten

Ver ver weg van Brest

Waarvan niets meer over is