Les Deux Fauteuils - Jacques Brel

J’ai retrouvé deux fauteuils verts

Dans mon grenier tout dégoûtants

C’est le fauteuil de mon grand-père

Et le fauteuil de grand-maman

L’un est usé jusqu'à la corde

Souvent l’on dormit dans ses bras

Il est lourd de la sueur qu’il porte

C’est le fauteuil de grand-papa

L’autre presque neuf n’a deci, delà

Que quelques tache d’argent

Sur le dossier et sur les bras

Grand-mère y a pleuré dedans

Tout petit home de grande joie

Vous les connûtes encore amants

Se tenant tendrement les doigts

Disant les mots qu’on aime tant

J’ai retrouvé deux fauteuils verts

Dans mon grenier tout dégoûtants

C’est le fauteuil de mon grand-père

Et le fauteuil de grand-maman

Ik vond twee groene fauteuils

Op mijn smerige zolder

Dit is de stoel van mijn opa

En oma's stoel

Een is versleten

Vaak sliepen we in zijn armen

Hij is zwaar van het zweet dat hij draagt

Het is opa's stoel

De andere bijna nieuwe heeft dit, verder

Slechts een paar zilvervlekjes

Op de rugleuning en op de armen

Oma huilde erin

Klein klein huis van grote vreugde

Je kende ze nog steeds als geliefden

Teder hand in hand

De woorden zeggen waar we zo veel van houden

Ik vond twee groene fauteuils

Op mijn smerige zolder

Dit is de stoel van mijn opa

En oma's stoel