Le tango funèbre - Jacques Brel

Ah!

Je les vois déjà

Me couvrant de baisers

Et s’arrachant mes mains

Et demandant tout bas

Est-ce que la mort s’en vient

Est-ce que la mort s’en va

Est-ce qu’il est encore chaud

Est-ce qu’il est déjà froid

Ils ouvrent mes armoires

Ils tâtent mes faïences

Ils fouillent mes tiroirs

Se régalant d’avance

De mes lettres d’amour

Enrubannées par deux

Qu’ils liront près du feu

En riant aux éclats

Ah!

Ah!

Ah!

Ah!

Ah!

Ah!

Ah!

Je les vois déjà

Compassés et frileux

Suivant comme des artistes

Mon costume de bois

Ils se poussent du cœur

Pour être le plus triste

Ils se poussent du bras

Pour être le premier

Z’ont amené des vieilles

Qui ne me connaissaient plus

Z’ont amené des enfants

Qui ne me connaissaient pas

Pensent aux prix des fleurs

Et trouvent indécent

De ne pas mourir au printemps

Quand on aime le lilas

Ah!

Ah!

Ah!

Ah!

Ah!

Ah!

Ah!

Je les vois déjà

Tous mes chers faux amis

Souriant sous le poids

Du devoir accompli

Ah, je te vois déjà

Trop triste trop à l’aise

Protégeant sous le drap

Tes larmes lyonnaises

Tu ne sais même pas

Sortant de mon cimetière

Que tu entres en ton enfer

Quand s’accroche à ton bras

Le bras de ton quelconque

Le bras de ton dernier

Qui te fera pleurer

Bien autrement que moi

Ah!

Ah!

Ah!

Ah!

Ah!

Ah!

Ah!

Je me vois déjà

M’installant à jamais

Bien triste bien au froid

Dans mon champ d’osselets

Ah je me vois déjà

Je me vois tout au bout

De ce voyage-là

D’où l’on revient de tout

Je vois déjà tout ça

Et on a le brave culot

D’oser me demander

De ne plus boire que de l’eau

De ne plus trousser les filles

De mettre de l’argent de côté

D’aimer le filet de maquereau

Et de crier vive le roi

Ah!

Ah!

Ah!

Ah!

Ah!

Ah!

Ah!

ik zie ze al

Mij ​​bedekken met kussen

En mijn handen eraf rukken

en fluisterend

Komt de dood?

Gaat de dood weg?

Is het nog steeds warm?

Is het al koud?

Ze openen mijn kasten

Ze testen mijn aardewerk

Ze gaan door mijn lades

Feesten vooraf

Van mijn liefdesbrieven

Verpakt door twee

Dat ze bij het vuur zullen lezen

Gieren van het lachen

Ah!

Ah!

Ah!

Ah!

Ah!

Ah!

Ah!

ik zie ze al

Meelevend en kil

Volgen als artiesten

Mijn houten kostuum

Ze duwen elkaar vanuit het hart

Om de meest trieste te zijn

Ze duwen elkaar

Om de eerste te zijn

Ze brachten oude vrouwen mee

Wie kende mij niet meer

Ze brachten kinderen

Wie kende mij niet

denk aan bloemenprijzen

En vind het onfatsoenlijk

Om niet te sterven in de lente

Als we van lila houden

Ah!

Ah!

Ah!

Ah!

Ah!

Ah!

Ah!

ik zie ze al

Al mijn lieve nepvrienden

Glimlachend onder het gewicht

Plicht gedaan

Ah, ik zie je al

Te verdrietig te comfortabel

Beschermen onder het laken

Je Lyon tranen

Je weet het niet eens

Komt uit mijn kerkhof

Dat je je hel binnengaat

Wanneer het zich aan je arm vastklampt

Iemands arm

De arm van je leest

wie zal je aan het huilen maken?

Heel anders dan ik

Ah!

Ah!

Ah!

Ah!

Ah!

Ah!

Ah!

Ik zie mezelf al

Voor altijd settelen

Heel verdrietig goed in de kou

In mijn veld van gehoorbeentjes

Ah ik zie mezelf al

Ik zie mezelf helemaal

Van die reis

Waar we allemaal vandaan komen

Ik zie het allemaal al

En we hebben het lef

Om het mij te durven vragen

Om niets dan water te drinken

Om de meiden niet meer te binden

Om geld opzij te zetten

Om van makreelfilet te houden

En schreeuw lang leve de koning

Ah!

Ah!

Ah!

Ah!

Ah!

Ah!