La parlotte - Jacques Brel

C’est elle qui remplit d’espoir

Les promenades, les salons de thé

C’est elle qui raconte l’histoire

Quand elle ne l’a pas inventée

C’est la parlote, la parlote

C’est elle qui sort toutes les nuits

Et ne s’apaise qu’au petit jour

Pour s'éveiller après l’amour

Entre deux amants éblouis

La parlote, la parlote

C’est là qu’on dit qu’on a dit oui

C’est là qu’on dit qu’on a dit non

C’est le support de l’assurance

Et le premier apéritif de France

La parlote, la parlote

La parlote, la parlote

Marchant sur la pointe des lèvres

Moitié fakir et moitié vandale

D’un faussaire elle fait un orfèvre

D’un fifrelin elle fait un scandale

La parlote, la parlote

C’est elle qui attire la candeur

Dans les filets d’une promenade

Mais c’est par elle que l’amour en fleurs

Souvent se meurt, dans les salades

La parlote, la parlote

Par elle j’ai changé le monde

J’ai même fait battre tambour

Pour charger une Pompadour

Pas même belle, pas même blonde

La parlote, la parlote

La parlote, la parlote

C’est au bistrot qu’elle rend ses sentences

Et nous rassure en nous assurant

Que ceux qu’on aime n’ont pas eu d’chance

Que ceux qu’on n’aime pas en ont tellement

La parlote, la parlote

Si c’est elle qui sèche les yeux

Et si c’est elle qui sèche les pleurs

C’est elle qui dessèche les vieux

C’est elle qui dessèche les cœurs

Gna gna gna gna gna gna

C’est elle qui vraiment s’installe

Quand on n’a plus rien à se dire

C’est l'épitaphe, c’est la pierre tombale

Des amours qu’on a laissé mourir

La parlote, la parlote

La parlote, la parlote

Zij is degene die zich vult met hoop

De wandelingen, de theesalons

Zij is degene die het verhaal vertelt

Toen ze het niet verzon

Het is het gesprek, het gesprek

Zij is degene die elke avond uitgaat

En kalmeert alleen bij het ochtendgloren

Om wakker te worden na de liefde

Tussen twee verblinde geliefden

Het gesprek, het gesprek

Dat is waar we zeggen dat we ja hebben gezegd

Dit is waar we zeggen dat we nee hebben gezegd

Het is de dekking van de verzekering

En het eerste aperitief in Frankrijk

Het gesprek, het gesprek

Het gesprek, het gesprek

Op zijn tenen lopen

Half fakir en half vandaal

Van een vervalser maakt ze een goudsmid

Van een fifrelin maakt ze een schandaal

Het gesprek, het gesprek

Zij is degene die openhartigheid aantrekt

In de netten van een wandeling

Maar door haar bloeit de liefde

Gaat vaak dood, in salades

Het gesprek, het gesprek

Door haar heb ik de wereld veranderd

Ik had zelfs de drumbeat

Een Pompadour laden

Niet eens mooi, zelfs niet blond

Het gesprek, het gesprek

Het gesprek, het gesprek

Het is in de bistro dat ze haar zinnen maakt

En stelt ons gerust door ons te verzekeren

Dat degenen van wie we houden pech hadden

Dat degenen van wie we niet houden er zoveel hebben

Het gesprek, het gesprek

Als zij het is die haar ogen droogt

En als zij degene is die de tranen droogt

Zij is het die het oude opdroogt

Zij is het die harten opdroogt

gna gna gna gna gna gna

Zij is degene die echt tot rust komt

Als we elkaar niets meer te zeggen hebben

Het is het grafschrift, het is de grafsteen

Houdt ervan dat we vertrokken om te sterven

Het gesprek, het gesprek

Het gesprek, het gesprek