L'enfance - Jacques Brel

L’enfance

Qui peut nous dire quand ça finit

Qui peut nous dire quand ça commence

C’est rien avec de l’imprudence

C’est tout ce qui n’est pas écrit

L’enfance

Qui nous empêche de la vivre

De la revivre infiniment

De vivre à remonter le temps

De déchirer la fin du livre

L’enfance

Qui se dépose sur nos rides

Pour faire de nous de vieux enfants

Nous revoilà jeunes amants

Le cœur est plein la tête est vide

L’enfance l’enfance

L’enfance

C’est encore le droit de rêver

Et le droit de rêver encore

Mon père était un chercheur d’or

L’ennui c’est qu’il en a trouvé

L’enfance

Il est midi tous les quart d’heure

Il est jeudi tous les matins

Les adultes sont déserteurs

Tous les bourgeois sont des Indiens

L’enfance

L’enfance

(couplet isolé:)

Si les parents savaient l’enfance

Si les moindres amants savaient

Si par chance ils savaient l’enfance

Il n’y aurait plus d’enfants jamais

Jeugd

Wie kan ons vertellen wanneer het eindigt?

Wie kan ons vertellen wanneer het begint

Het is niets met roekeloosheid

Het is alles wat niet is geschreven

Jeugd

Wie weerhoudt ons ervan ernaar te leven?

Om het eindeloos te herbeleven

Leven om de tijd terug te draaien

Om het einde van het boek te scheuren

Jeugd

Die zich op onze rimpels nestelt

Om ons oude kinderen te maken

Hier zijn we weer jonge geliefden

Het hart is vol, het hoofd is leeg

jeugd jeugd

Jeugd

Het is nog steeds het recht om te dromen

En het recht om weer te dromen

Mijn vader was een goudzoeker

Het probleem is dat hij er een heeft gevonden

Jeugd

Het is elk kwartier middag

Het is elke ochtend donderdag

Volwassenen zijn deserteurs

Alle bourgeois zijn Indiërs

Jeugd

Jeugd

(enkel vers:)

Als ouders hun kindertijd kenden

Als de mindere geliefden het wisten

Als ze toevallig de kindertijd kenden?

Er zouden nooit meer kinderen zijn