Départs - Jacques Brel

Toutes les amitiés

Qu’on laisse mourir

Qu’on laisse tomber

Pour aller courir

Sur de vains chemins

Cherchant pas à pas

Un bonheur humain

Qu’on ne connaît pas

Amitiés anciennes

Vieilles comme la vie

Idées faites siennes

Et que l’on renie

Visage sans nom

Prénom sans visage

Rires que nous perdons

Inutiles bagages

Tous les «au revoir»

Qu’on lance à la ronde

Parce qu’on croit devoir

Parcourir le monde

Et tous les adieux

Aux filles donnés

C’est trop d'être d’eux

Allant guerroyer

Les bonheurs qu’on sème

A chaque départ

Meurent vite d’eux-mêmes

Sur les quais de gare

Tous les «au revoir»

Et tous les adieux

Nous rendent l’espoir

Nous rendent plus vieux

alle vriendschappen

Dat we laten sterven

Laten we vallen

Om te gaan rennen

Op ijdele paden

Stap voor stap zoeken

Een menselijk geluk

Wat we niet weten

oude vriendschappen

Oud als het leven

Ideeën zijn eigen gemaakt

En we ontkennen

naamloos gezicht

Gezichtsloze voornaam

Lachen we verliezen

Onnodige bagage

Alle "tot ziens"

Laten we rondgooien

Omdat we geloven dat we moeten

Reis de wereld rond

En allemaal vaarwel

Aan de gegeven meisjes

Het is te veel om van hen te zijn

Oorlog voeren

Het geluk dat we zaaien

Bij elk vertrek

Sterven vanzelf snel

Op de perrons

Alle "tot ziens"

En allemaal vaarwel

geef ons hoop

maak ons ​​ouder