Gracie - Jackie Greene

Gracie had a baby, she grew up, she was only seventeen

Something like a stranger and no one can recall

The way she used to smile

Now in a one-horse town, no one ever seems to

Give a damn.

But she could feel the fingers pointing:

Eyes like knives and needles on her back

Oh Grace is gone

Gracie told the taxi: 'take me as far as I can go'

She said: 'I'm tired of this town and I’m sure

This town is tired of me.'

She bought

A one way ticket with a newborn and a suitcase

But her side.

There ain’t nothing like it:

The Kansas City Mainline moving down the track

Oh Grace is gone

Gracie found a job, typing for important businessmen

But sometimes all she could do was stare

Out of the windows at the wildflowers

Gracie cries at night, she looks upon the stars out

In the sky.

She sings to herself softly, sitting

In a bathrobe on her windowsill

Ah grace is gone

Gracie had a baby, she grew up, she was only seventeen

Something like a stranger and no one can recall the way

She used to smile

Gracie kreeg een baby, ze groeide op, ze was pas zeventien

Zoiets als een vreemdeling en niemand kan het zich herinneren

Zoals ze vroeger lachte

Nu, in een stad met één paard, lijkt niemand dat ooit te doen

Verdomme.

Maar ze voelde de vingers wijzen:

Ogen als messen en naalden op haar rug

Oh Grace is weg

Gracie zei tegen de taxi: 'breng me zo ver als ik kan'

Ze zei: 'Ik ben deze stad zat en ik weet het zeker

Deze stad is me zat.'

Zij kocht

Een enkeltje met een newborn en een koffer

Maar haar kant.

Er is niets zoals het:

De Kansas City Mainline die over de baan beweegt

Oh Grace is weg

Gracie heeft een baan gevonden, typend voor belangrijke zakenmensen

Maar soms kon ze alleen maar staren

Uit de ramen bij de wilde bloemen

Gracie huilt 's nachts, ze kijkt naar de sterren buiten

In de lucht.

Ze zingt zachtjes in zichzelf, zittend

In een badjas op haar vensterbank

Ah genade is weg

Gracie kreeg een baby, ze groeide op, ze was pas zeventien

Zoiets als een vreemdeling en niemand kan zich de weg herinneren

Ze lachte altijd