За фабричной заставой - Иван Шмелёв

Где закаты в дыму,

Жил парнишка кудрявый —

Лет семнадцать ему.

О весенних рассветах

Тот парнишка мечтал.

Мало видел он света,

Добрых слов не слыхал.

Рядом с девушкой верной

Был он тих и несмел.

Ей любви своей первой

Объяснить не умел.

И она не успела

Даже слова сказать.

За рабочее дело

Он ушёл воевать.

За рабочее дело

Он ушёл воевать.

Но, порубанный саблей,

Он на землю упал.

Кровь ей отдал до капли,

На прощанье сказал:

«Умираю, но скоро

Наше солнце взойдёт…»

Шёл парнишке в ту пору

Восемнадцатый год.

За фабричной заставой,

Где закаты в дыму,

Жил парнишка кудрявый —

Лет семнадцать ему.

Парню очень хотелось

Счастье здесь увидать.

За рабочее дело

Он ушёл воевать!

За рабочее дело

Он ушёл воевать!

Waar de zonsondergangen in de rook zijn

Er woonde een gekrulde jongen -

Hij is zeventien jaar oud.

Over het aanbreken van de lente

Die jongen droomde.

Hij zag weinig van de wereld,

Ik heb geen goede woorden gehoord.

Naast het trouwe meisje

Hij was stil en timide.

Ze houdt eerst van haar

Kon het niet uitleggen.

En ze had geen tijd

Zeg zelfs een woord.

Voor het werk

Hij vertrok om te vechten.

Voor het werk

Hij vertrok om te vechten.

Maar, gehakt met een sabel,

Hij viel op de grond.

Hij gaf haar bloed aan de druppel,

Bij het afscheid zei hij:

"Ik ga dood, maar binnenkort

Onze zon zal opkomen...

Ging toen naar de jongen

Achttiende jaar.

Achter de buitenpost van de fabriek

Waar de zonsondergangen in de rook zijn

Er woonde een gekrulde jongen -

Hij is zeventien jaar oud.

De jongen wilde echt

Geluk om hier te zien.

Voor het werk

Hij vertrok om te vechten!

Voor het werk

Hij vertrok om te vechten!