Kurjet - Ismo Alanko

Kullankeltainen on maiseman pinta hiljainen

Sen alla väreilee, sen alla järisee

Sen alla elämä on vaaraa

Oudon ryppyinen on järven pinta murheinen

Mä tahdon hukkua sen öiseen pehmeyteen

Huumaavaan kauneuteen

Niihin aikoihin kun kurjet suutelee

Niihin aikoihin sammutan auringon

Suljen kuin television sen pois

Näin kurjet katoaa, mut vielä jossain suudellaan

Kurjen suudelmaan mä heräsin unta kaipaamaan

Mä tahdon hukkua sen soiden pehmeyteen

Silmien kosteuteen

Niihin aikoihin kun kurjet suutelee

Niihin aikoihin tuijotan liekkeihin

Taustalla kuulen äänet kaupungin

Näin kurjet katoaa, mut vielä jossain suudellaan

Goudgeel is het oppervlak van het landschap rustig

Het schudt eronder, het schudt eronder

Daaronder is het leven in gevaar

Het vreemde gerimpelde oppervlak van het meer is triest

Ik wil verdrinken in zijn nachtelijke zachtheid

Naar de bedwelmende schoonheid

Tegen de tijd dat de uilen kussen

In die tijden zet ik de zon uit

Ik zet het uit als een televisie

Zo verdwijnt de vrek, maar kust hij toch ergens

Bij de kus van de vrek werd ik wakker om mijn slaap te missen

Ik wil verdrinken in de zachtheid van zijn moerassen

Voor oogvocht

Tegen de tijd dat de uilen kussen

In die tijd staar ik naar de vlammen

Op de achtergrond hoor ik de geluiden van de stad

Zo verdwijnt de vrek, maar kust hij toch ergens