Рио-рита - Ирина Богушевская

Засыпая, я вижу вновь,

Что балконная дверь чуть приоткрыта,

И кисейную тюль

В окно, где пыльный июль,

Выдувает капризный сквозняк.

Не скрывая свою любовь,

Тоня с Витей танцуют Рио-Риту,

Веки полуприкрыв, -

И этот странный мотив

Позабыть не могу я никак.

Ах, Рио-Рита!

Как высоко плыла ты над нами

Через страх и озноб, через восторг побед, -

Аргентины далекой привет!

Ах, Рио-Рита!

Как плескалось алое знамя!

В нашей юной стране был каждый счастлив вдвойне,-

Где все это?

Не было и нет.

Как вам, деточки, передать

Эту радость, когда вернулся Коля, -

В новой форме, седой

Почти, такой молодой!

Про повязку свою сказал: "Пустяк!"

Миновала его беда

И в Манчжурии и на Халхинголе.

День, когда он пришел,

И наши танцы и стол

Позабыть не могу я никак.

Ах, Рио-Рита!

Как высоко плыла ты над нами

Через страх и озноб, через восторг побед, -

Аргентины далекой привет!

Ах, Рио-Рита!

Как плескалось алое знамя!

В нашей юной стране был каждый юным вдвойне, -

Где все это?

Не было и нет.

Как вам, деточки, рассказать,

Что за дрянь наше дело стариково!

Столько продранных кофт и на локтях синяков!

Не дай Бог, если снова гололед.

Я проплакала все глаза,

Тоню с Витей свезя на Востряково,

Но, что Коли нет,

Вот скоро будет пять лет,

Мое сердце никак не поймет.

Ах, Рио-Рита!

Как высоко плывешь ты над теми,

Чьи тела зарыты, чьи дела забыты,

Чья душа разлетелась как дым.

Ах, Рио-Рита!

Ты сладка и жестока как время.

Позвучи чуть-чутъ - я все равно не хочу

Расставаться с воздухом земным,

Расставаться с воздухом земным

In slaap vallen, zie ik weer

Dat de balkondeur op een kier staat,

En mousseline tule

Door het raam waar de stoffige juli

Blaast een grillige tocht uit.

Verberg je liefde niet

Tonya en Vitya dansen Rio Rita,

Oogleden half gesloten, -

En dit vreemde motief

Ik kan het niet vergeten.

Ah, Rio Rita!

Hoe hoog zweef je boven ons

Door angst en koude rillingen, door de vreugde van overwinningen, -

Verre Argentinië hallo!

Ah, Rio Rita!

Hoe de scharlaken banier spatte!

In ons jonge land was iedereen dubbel blij, -

Waar is dit allemaal?

Er was niet en nee.

Hoe kunnen jullie, kinderen, overbrengen?

Deze vreugde toen Kolya terugkeerde, -

In een nieuwe vorm, grijsharig

Bijna zo jong!

Over zijn verband zei hij: "Een kleinigheid!"

Zijn problemen zijn voorbij

En in Mantsjoerije en Halhingol.

De dag dat hij kwam

En onze dansen en tafel

Ik kan het niet vergeten.

Ah, Rio Rita!

Hoe hoog zweef je boven ons

Door angst en koude rillingen, door de vreugde van overwinningen, -

Verre Argentinië hallo!

Ah, Rio Rita!

Hoe de scharlaken banier spatte!

In ons jonge land was iedereen dubbel jong, -

Waar is dit allemaal?

Er was niet en nee.

Hoe kan ik het jullie vertellen kinderen?

Wat voor rommel is onze ouwemanszaak!

Zoveel gescheurde jassen en blauwe plekken op de ellebogen!

God verhoede, als weer ijs.

Ik heb met mijn hele ogen gehuild

Ik nam Tonya en Vitya mee naar Vostryakovo,

Maar wat als er geen is?

Binnenkort is het vijf jaar

Mijn hart zal het niet begrijpen.

Ah, Rio Rita!

Hoe hoog zweef je daarboven

Wiens lichamen zijn begraven, wiens daden zijn vergeten,

Wiens ziel verbrijzeld als rook.

Ah, Rio Rita!

Je bent lief en wreed als de tijd.

Klinkt een beetje - ik wil het nog steeds niet

deel met de aardse lucht,

deel met aardse lucht