Пароход - Ирина Богушевская

Набережные, парки и причалы.

Что любила, покажу я, но сначала

Tы послушай, что я пела

В час заката

Так недавно, не готовясь

К встрече с Тобой:

Пылает закат, играет труба

На тринадцатом этаже

И ветер несёт

Рой огненных нот,

И гаснет пожар в душе.

По тёмной реке идёт пароход,

И серебряный дым — за ним.

Растает вот-вот

На палубе тот

Единственный, кто любим.

Да, ещё я любила город —

Бедный, гордый.

Этот гонор, этот беглый,

Неровный говор.

Этот ласковый и страшный

Шёпот ночи

Эти маковки и башни — видишь внизу?

Так любила я и пела,

И вот что чудно:

Лишь любовь с собой сумела

Взять оттуда,

И теперь, когда взлетела прочь из тела,

Я люблю, и в этом дело,

Дело моё.

Увижу ли вновь тот майский парад,

Где ликует родной народ?

Там маки горят, блестит самолёт,

Торжественный хор поёт!

А вечером — салют!

Осталось пять минут!

Блистает парад-алле.

Играй, мой трубач, и смейся сквозь плач:

На нежной моей Земле

По тёмной реке идёт пароход,

И серебряный дым — за ним.

Растает вот-вот на палубе тот,

Единственный, кто любим.

Dijken, parken en ligplaatsen.

Waar ik van hield, zal ik laten zien, maar eerst

Je luistert naar wat ik zong

Op het uur van zonsondergang

Zo recent, zonder me klaar te maken

Om je te ontmoeten:

De zonsondergang brandt, de trompet speelt

Op de dertiende verdieping

En de wind draagt

Zwerm vurige tonen,

En het vuur gaat uit in de ziel.

Een stoomboot vaart langs de donkere rivier,

En zilveren rook is achter hem.

Het groeit hier

Op het dek

De enige van wie we houden.

Ja, ik hield ook van de stad -

Arm, trots.

Deze ambitie, deze weggelopen,

Onregelmatige spraak.

Dit zachtaardig en eng

gefluister van de nacht

Deze koepels en torens - zie je hieronder?

Dus ik hield van en zong

En hier is wat geweldig is:

Alleen liefde met zichzelf is gelukt

Neem vanaf daar

En nu het van het lichaam is weggevlogen,

Ik hou van, en dat is het punt,

Mijn zaak.

Zal ik die meiparade nog eens zien,

Waar inheemse mensen zich verheugen?

Papavers branden daar, het vliegtuig schijnt,

Het plechtige koor zingt!

En 's avonds - vuurwerk!

Er zijn nog vijf minuten!

De paradebaan straalt.

Speel, mijn trompettist, en lach door je huilen heen:

Op mijn zachte aarde

Een stoomboot vaart langs de donkere rivier,

En zilveren rook is achter hem.

Die smelt op het dek,

De enige van wie we houden.