Офелия - Ирина Богушевская

Сквозь годы странствуют они,

Свою печаль неся в своих портфелях.

Вдоль улиц, где дрожат огни,

Летят рои покинутых Офелий.

Офелия, повремени!

Меня в молитвах помяни,

О фея.

Ты крылья прячешь в рукавах,

Чтоб крест нести не помешали крылья.

Сто милых, сердце разорвав,

В ста дальних странах от тебя укрылись.

Офелия, повремени!

Ты любишь каждого из них,

О, фея!

Где улеглась дневная пыль,

Где каблучки стучат, как кастаньеты,

Тебя окликнут из толпы

И пригласят на танец в ритме лета.

Лети, о лёгкая, кружись!

Недолга наша ласковая жизнь.

Вдоль улиц, вдоль ночных огней,

Неся свои утраты как трофеи,

Она летит и тень за ней.

Она сгорает, бабочка, Психея.

В венке из нелюбимых рук

Сгорает, ибо лёд вокруг,

Офелия,

Офелия.

Ze dwalen door de jaren heen

Het dragen van je verdriet in je portefeuilles.

Langs de straten waar de lichten flikkeren

Zwermen verlaten Ophelia vliegen.

Ophelia, wacht!

Gedenk me in je gebeden

Oh fee.

Je verbergt je vleugels in je mouwen,

Zodat de vleugels het dragen van het kruis niet hinderen.

Honderd lieve, het hart breken,

In honderd verre landen verstopten ze zich voor jou.

Ophelia, wacht!

Je houdt van elk van hen

O fee!

Waar het stof van de dag is neergedaald

Waar hakken kloppen als castagnetten

Je wordt uit de menigte geroepen

En ze nodigen je uit om te dansen op het ritme van de zomer.

Vlieg, o licht, draai!

Ons zoete leven is kort.

Langs de straten, langs de nachtlichten

Je verliezen dragen als trofeeën

Ze vliegt en de schaduw volgt haar.

Ze brandt, vlinder, Psyche.

In een krans van onbeminde handen

Brandt af, omdat het ijs in de buurt is,

Ophelia,

Ophelia.