Мой друг Серёжа - Ирина Богушевская

Мой друг Сережа смотрит из окна.

Еще мгновение, и выпадет снег.

А в телевизоре песок ласкает волна,

И ночь полна тропических нег.

Мулатка там несет в прическе бриз.

В походке лень оленью, мед в устах.

Мой друг роняет пепел на карниз,

И вижу я, что он устал.

Он смотрит на полосатый закат —

Агонию московского дня.

Сквозь кроны призрачных пальм

Твое сердце несет пассат

И уносит его прочь от меня.

Мой друг Сережа курит у окна.

Отец в разъездах, мать опять пьяна,

А в телевизоре лагуна и луна,

Танцует девушка с волнами.

Друзья — масоны, шизофреник сосед,

И горек дым отечественных сигарет.

Плевать!

Ведь завтра с неба хлынет свет

И до весны он будет с нами.

Но ты глядишь на полосатый закат —

Агонию московского дня.

Сквозь кроны призрачных пальм

Твое сердце несет пассат

И уносит его прочь от меня.

…Возвращайся назад.

Mijn vriendin Seryozha kijkt uit het raam.

Nog even en er valt sneeuw.

En op de tv streelt de golf het zand,

En de nacht is vol tropische gelukzaligheid.

De mulat daar draagt ​​een briesje in haar haar.

In de gang is luiheid als een hert, honing in de mond.

Mijn vriend laat as op de richel vallen,

En ik zie dat hij moe is.

Hij kijkt naar de gestreepte zonsondergang -

De pijn van de Moskouse dag.

Door de kronen van spookachtige palmbomen

Je hart draagt ​​de passaatwind

En neemt hem van me weg.

Mijn vriend Seryozha rookt bij het raam.

Vader is onderweg, moeder is weer dronken,

En in de TV de lagune en de maan,

Een meisje danst met golven.

Vrienden - Vrijmetselaars, schizofrene buurman,

En de rook van huissigaretten is bitter.

Spit!

Morgen komt er tenslotte licht uit de lucht

En tot de lente zal hij bij ons zijn.

Maar je kijkt naar de gestreepte zonsondergang -

De pijn van de Moskouse dag.

Door de kronen van spookachtige palmbomen

Je hart draagt ​​de passaatwind

En neemt hem van me weg.

…Ga terug.