Два лепестка - Ирина Богушевская

Время, сладкое как мед,

время вытекло из сот,

время мимо нас течет,

не задевая нас.

Или это мы вдвоем

мимо времени течем,

мимо времени плывем,

не открывая глаз —

Две перелетных паутинки,

Огонь и Вода

в замысловатом поединке,

два светлячка

у вселенской тьмы на виду,

два лепестка

с яблони,

цветущей в райском саду.

Время вытекло из сот.

Время мимо нас течет

то быстрей, то медленней,

то вспять, а то — наоборот.

Или, как пух по ветерку,

как перекати-поле по песку,

мы скользим в потоках времени,

и нас оно несет

туда, где в лугах —

ах!

— сиреневая пыль кипрея,

где липы дурман

струится с крыльев золотых пчел,

где два мотылька

кружат над лугом в полубреду —

как два лепестка

с яблони,

цветущей в райском саду.

Так течем, скользим, летим

и на время не глядим,

и ни разу мы не спросим,

что ждет нас впереди.

Пусть играет этот джаз.

Я хочу быть Здесь, Сейчас.

И слышать, как это время бьется

у Тебя в груди.

Две перелетных паутинки,

Огонь и Вода

в замысловатом поединке,

два светлячка

у вселенской тьмы на виду,

два лепестка

с яблони, цветущей в райском саду.

Tijd zoet als honing

de tijd is uit de honingraten gevlogen,

de tijd gaat aan ons voorbij

zonder ons pijn te doen.

Of is het alleen wij tweeën

stromend verleden tijd

zeilen verleden tijd

zonder ogen te openen

Twee trekwebben,

Vuur en water

in een ingewikkeld duel,

twee vuurvliegjes

voor de universele duisternis,

twee bloembladen

van een appelboom,

bloeiend in de Hof van Eden.

De tijd is uit de honderden gevlogen.

De tijd gaat aan ons voorbij

dan sneller, dan langzamer,

achterwaarts of omgekeerd.

Of, als dons in de wind,

als een rollende steen op het zand,

we glijden in de stromen van de tijd,

en het draagt ​​ons

waar in de weilanden -

Oh!

- lila wilgenroosje stof,

waar is linden dope?

stroomt uit de vleugels van gouden bijen,

waar zijn twee motten?

in delirium cirkelend over de weide -

als twee bloembladen

van een appelboom,

bloeiend in de Hof van Eden.

Dus stroom, schuif, vlieg

en we kijken niet naar de tijd,

en nooit zullen we het vragen

wat ons te wachten staat.

Laat deze jazz spelen.

Ik wil hier zijn, nu.

En hoor hoe deze tijd klopt

in je borst.

Twee trekwebben,

Vuur en water

in een ingewikkeld duel,

twee vuurvliegjes

voor de universele duisternis,

twee bloembladen

van een appelboom die bloeit in de Hof van Eden.