Чем ты дышишь - Ирина Богушевская

Чем ты дышишь, чей ты узник.

Я не знаю.

И не хочу знать,

Кто оковал тебя цепями.

Дело мое — их разбить и не знать,

Чем ты дышишь.

Чем ты дышишь, кто твой ангел,

Для кого ты, голос сорвав, пел?

-

Ты мне дозволь не знать об этом,

Лишь позови, если память горька

И забвения нету.

Впусти меня в каждый день твоей жизни —

Молчать и встречать тебя без укоризны во взоре

И не знать, чем ты дышишь.

Чем ты дышишь, от погони

Отдыхая в моих ладонях,

И отдохнувши, улетая,

Тая вовек, до скрещения звезд,

До утраты?

Я — твой мираж средь пустыни отчаянья.

Ночь я цвету и опять пропаду на окраине

Дней твоих, где не слышно дыханья.

Быть водою

Из родника, и Вновь по воле

Твоей руки возникая,

Вмиг оплести тебя ветвями,

Полными птиц — пусть узнают они,

Чем ты дышишь…

Wat adem je, wiens gevangene ben jij.

Ik weet het niet.

En ik wil het niet weten

Die je in ketenen heeft gebonden.

Het is mijn zaak om ze te breken en niet te weten

Wat adem je.

Wat adem je, wie is jouw engel,

Voor wie zong je, je stem brekend?

-

Je laat me er niets van weten,

Bel gewoon als de herinnering bitter is

En er is geen vergetelheid.

Laat me elke dag van je leven binnen

Wees stil en ontmoet je zonder verwijt in je ogen

En niet weten wat je ademt.

Wat adem je, van de achtervolging

Rustend in mijn handpalmen

En rustte, wegvliegend,

Taya voor altijd, tot het oversteken van de sterren,

Voor verlies?

Ik ben je luchtspiegeling in de woestijn van wanhoop.

Ik bloei 's nachts en verdwijn weer in de buitenwijken

Jouw dagen, waar geen adem wordt gehoord.

wees water

Van de lente, en weer naar believen

Ontstaan ​​uit je hand

Vlecht je onmiddellijk met takken,

Vol met vogels - laat het ze weten

Wat adem je...