Escape From Pain - Intruder

falsely accused for hiding guns,

thrown in the hole, the torture has begun.

guards they laugh and say «soon you will tell.

the bloody straitjacket is your living hell».

wrapped so tight feel i’m buried alive.

stabbing pains, growing numbness inside.

bodily secretions burn away my skin.

all hope is leaving, despair rushes in.

i will escape from pain

dragged from my cell for the second time,

i beg for mercy i’ve done no crime.

they just laugh as they drag me away,

it’s now or never, my judgment day.

i can’t tell them what they want to know,

so back in the jacket is where i go.

fighting the pain i look to the sky —

please god help me — i don’t want to die!

i will escape from pain

my body twitches, i wait for death.

the pain, how it has grown.

stretching out to infinity, it’s all i’ve ever known.

then through the pain i fell a change i’ve never felt before.

total peace flows through my soul.

my mind it starts to soar.

as i rise up, i turn and look down.

i see my body sprawled there on the ground.

freed from anguish, gone is my despair.

it doesn’t matter now what goes on down there.

i have broken from the chains that bind.

they cannot touch me now.

i leave their world behind.

years have passed and i’m a free man,

but i can’t forget what happened back then.

strapped in the jacket again and again,

one on top another, they tried to do me in.

but i always would escape.

they finally gave up, my will they couldn’t break.

granted a pardon after seven years, but only time will dry my tears.

i have escaped from pain

valselijk beschuldigd van het verbergen van wapens,

in het gat gegooid, de marteling is begonnen.

bewakers lachen ze en zeggen «je zult het weldra zien.

het bloederige keurslijf is je levende hel».

zo strak gewikkeld dat ik levend begraven ben.

stekende pijnen, toenemende gevoelloosheid van binnen.

lichaamsafscheidingen verbranden mijn huid.

alle hoop verdwijnt, wanhoop stormt binnen.

ik zal ontsnappen aan pijn

voor de tweede keer uit mijn cel gesleept,

ik smeek om genade, ik heb geen misdaad begaan.

ze lachen gewoon terwijl ze me wegslepen,

het is nu of nooit, mijn oordeelsdag.

ik kan ze niet vertellen wat ze willen weten,

dus terug in de jas is waar ik heen ga.

vechtend tegen de pijn ik kijk naar de lucht —

God help me alsjeblieft - ik wil niet dood!

ik zal ontsnappen aan pijn

mijn lichaam trilt, ik wacht op de dood.

de pijn, hoe het is gegroeid.

zich uitstrekkend tot in het oneindige, het is alles wat ik ooit heb gekend.

toen kreeg ik door de pijn een verandering die ik nog nooit eerder heb gevoeld.

totale vrede stroomt door mijn ziel.

mijn geest begint te stijgen.

als ik opsta, draai ik me om en kijk naar beneden.

ik zie mijn lichaam daar languit op de grond liggen.

bevrijd van angst, verdwenen is mijn wanhoop.

het maakt nu niet uit wat daar beneden gebeurt.

ik heb gebroken van de ketenen die binden.

ze kunnen me nu niet aanraken.

ik laat hun wereld achter.

jaren zijn verstreken en ik ben een vrij man,

maar ik kan niet vergeten wat er toen gebeurde.

keer op keer in de jas gesnoerd,

de ene op de andere, ze probeerden me erin te stoppen.

maar ik zou altijd ontsnappen.

ze gaven het uiteindelijk op, mijn wil konden ze niet breken.

na zeven jaar gratie verleend, maar alleen de tijd zal mijn tranen drogen.

ik ben aan pijn ontsnapt