A Lyric in My Head I Haven't Thought of Yet - Into It. Over It.

Let’s see a show of hands for every human-being

Repeating identical evenings again and again and again.

Life’s one long game of whisper down the lane

Where the faces change, but results remain the same.

So here we are.

No cause for alarm

Watching replays of a decades worth of days.

And you’re a lyric in my head I haven’t thought of yet,

But I can still describe the turn of phrase.

I don’t want what this evening will become if we have enough time.

So do we have enough time?

I don’t need these evenings to repeat if we’ve had enough time.

So have we had enough time?

Like corresponding lines in the cement,

It’s a journey from the doorway to the bed as we unravel to the floor.

Perfection from the start, but perfection is a dying art.

Just steady repetition I can’t ignore.

So here we are.

No cause for alarm

Watching you replay on a decades worth of days.

And you’re a lyric in my head I haven’t thought of yet,

But I can still describe your turn of phrase.

All along Armitage Avenue, I kept the pace with you.

I don’t want what this evening will become if we have enough time.

So do we have enough time?

I don’t need these evenings to repeat if we’ve had enough time.

So have we had enough time?

You’re a lyric in my head I haven’t thought of yet.

All along Armitage Avenue.

Laten we een handopsteken zien voor elk mens

Identieke avonden herhalen en opnieuw en opnieuw.

Het leven is een lang spel van fluisteren door de baan

Waar de gezichten veranderen, maar de resultaten hetzelfde blijven.

Dus hier zijn we dan.

Geen reden tot ongerustheid

Kijk naar herhalingen van tientallen dagen aan dagen.

En je bent een tekst in mijn hoofd waar ik nog niet aan heb gedacht,

Maar ik kan de wending van de zin nog steeds beschrijven.

Ik wil niet wat deze avond zal worden als we genoeg tijd hebben.

Dus hebben we genoeg tijd?

Ik heb deze avonden niet nodig om te herhalen als we genoeg tijd hebben gehad.

Dus hebben we genoeg tijd gehad?

Zoals overeenkomstige lijnen in het cement,

Het is een reis van de deuropening naar het bed terwijl we ons naar de vloer ontrafelen.

Perfectie vanaf het begin, maar perfectie is een uitstervende kunst.

Gewoon gestage herhaling die ik niet kan negeren.

Dus hier zijn we dan.

Geen reden tot ongerustheid

Kijken hoe je na tientallen jaren van dagen speelt.

En je bent een tekst in mijn hoofd waar ik nog niet aan heb gedacht,

Maar ik kan je zinswending nog steeds beschrijven.

Langs Armitage Avenue hield ik het tempo met je bij.

Ik wil niet wat deze avond zal worden als we genoeg tijd hebben.

Dus hebben we genoeg tijd?

Ik heb deze avonden niet nodig om te herhalen als we genoeg tijd hebben gehad.

Dus hebben we genoeg tijd gehad?

Je bent een tekst in mijn hoofd waar ik nog niet aan heb gedacht.

Overal langs Armitage Avenue.