Taphephobia - Infected Rain

Walking through this alley unknown

Alley of thorns and broken trees, alone

My face scratched from poisonous branches

My tired feet dragged me through puddles of leeches

Emptiness and hopelessness

Emptiness and hopelessness

Emptiness and hopelessness embroidered in my skin

A nebula of frustration spiraling around my head

Oblivious to where I go or where I’ve been

I can’t recall what brought me here

And when the quiet around me is getting real loud

I wonder, what is the sound of feeling?

I want to touch the core but there’s nothing inside

So what’s the poison that keeps me from leaving?

The answer is dancing, is dancing on the tip of my tongue

It penetrates my consciousness like a paralyzing dart

There’s no more balance, no more use in the symmetry

It’s cold and humid in this forgotten cemetery

And when the quiet around me is getting real loud

I wonder, what is the sound of feeling?

I want to touch the core but there’s nothing inside

So what’s the poison that keeps me from leaving?

Walking through this alley unknown

Alley of thorns and broken trees, alone

My face scratched from poisonous branches

My tired feet dragged me through puddles of leeches

Numb to the world

Numb to the world

Numb to the world

On my knees

I can’t feel

Numb to the world, I can’t feel pain or pleasure

I’m worthless on my knees, embracing my failure

With my fingertips I can feel the end of the rope

It’s soaked in frustration and lack of hope

My limbs are broken, my fever is high, so high

My stolen dreams are melting in the night, in the night

All that is left in this disordered mind

Is rage, rage for the dying light

Yeah, rage, rage for the dying light

Rage

The answer is dancing, is dancing on the tip of my tongue

It penetrates my consciousness like a paralyzing dart

No more use in the symmetry

It’s cold and humid in this forgotten cemetery

Lopend door dit steegje onbekend

Steeg van doornen en gebroken bomen, alleen

Mijn gezicht is bekrast door giftige takken

Mijn vermoeide voeten sleepten me door plassen bloedzuigers

Leegte en hopeloosheid

Leegte en hopeloosheid

Leegte en hopeloosheid geborduurd in mijn huid

Een nevel van frustratie die rond mijn hoofd dwarrelt

Zich niet bewust van waar ik heen ga of waar ik ben geweest

Ik kan me niet herinneren wat me hier heeft gebracht

En als de stilte om me heen echt luid wordt

Ik vraag me af, wat is het geluid van gevoel?

Ik wil de kern raken, maar er zit niets in

Dus wat is het gif dat me ervan weerhoudt om te vertrekken?

Het antwoord is dansen, is dansen op het puntje van mijn tong

Het dringt mijn bewustzijn binnen als een verlammende pijl

Er is geen balans meer, geen gebruik meer in de symmetrie

Het is koud en vochtig op deze vergeten begraafplaats

En als de stilte om me heen echt luid wordt

Ik vraag me af, wat is het geluid van gevoel?

Ik wil de kern raken, maar er zit niets in

Dus wat is het gif dat me ervan weerhoudt om te vertrekken?

Lopend door dit steegje onbekend

Steeg van doornen en gebroken bomen, alleen

Mijn gezicht is bekrast door giftige takken

Mijn vermoeide voeten sleepten me door plassen bloedzuigers

Verdoofd voor de wereld

Verdoofd voor de wereld

Verdoofd voor de wereld

Op mijn knieën

Ik kan niet voelen

Verdoofd voor de wereld, ik kan geen pijn of plezier voelen

Ik ben waardeloos op mijn knieën, omarm mijn mislukking

Met mijn vingertoppen kan ik het einde van het touw voelen

Het is doordrenkt van frustratie en gebrek aan hoop

Mijn ledematen zijn gebroken, mijn koorts is hoog, zo hoog

Mijn gestolen dromen smelten in de nacht, in de nacht

Alles wat er nog over is in deze ongeordende geest

Is woede, woede voor het stervende licht?

Ja, woede, woede voor het stervende licht

Woede

Het antwoord is dansen, is dansen op het puntje van mijn tong

Het dringt mijn bewustzijn binnen als een verlammende pijl

Niet meer gebruiken in de symmetrie

Het is koud en vochtig op deze vergeten begraafplaats