Isle Of Solace - In Mourning

Haggard body, frail existence

Breaking through the waves, grasping for a cold surface

Swimming in uncertainty towards undefined nothing

When a dream is dying, the water is an endless foe

Agony ridden desolate struggle

Underneath the dark lies an unending depth

One foot hit the bottom, a cold touch of the ocean floor

A brief glimpse of hope, a sight of a coming relief

Loosing contact, slipping away from the newfound reverie

Slither ashore on newfound soil

Salt meets sand, cleansing the hands of the wounded

Illusionary shelter

Stranded on illusive ground, an island in a dream of solace

Trembling ascends from inside of the island

Given new life, the land awoke from it’s ancient rest

Arms shot like towers through the foam and the waves

Surrounding and closing in, pulled under and torn deep down

A stream of emptiness from underneath sweeps it all away

Rising in the distance, apparition

An island lures a dreamer on the verge between life and ocean

Sinking away, with a final breath of water

Haggard lichaam, broos bestaan

Door de golven breken, grijpen naar een koud oppervlak

Zwemmen in onzekerheid naar ongedefinieerd niets

Wanneer een droom sterft, is het water een eindeloze vijand

Door doodsangst bereden eenzame strijd

Onder het duister ligt een oneindige diepte

Een voet raakte de bodem, een koude aanraking van de oceaanbodem

Een korte glimp van hoop, een aanblik van een komende opluchting

Contact verliezen, wegglijden van de hervonden mijmering

Aan wal glijden op nieuwe grond

Zout ontmoet zand, reinigt de handen van de gewonden

Illusie onderdak

Gestrand op ongrijpbare grond, een eiland in een droom van troost

Trillend stijgt op van het binnenste van het eiland

Nieuw leven gegeven, het land ontwaakte uit zijn oude rust

Armen schoten als torens door het schuim en de golven

Omringend en insluitend, naar beneden getrokken en diep verscheurd

Een stroom van leegte van onder veegt het allemaal weg

Opkomend in de verte, verschijning

Een eiland lokt een dromer op de grens tussen leven en oceaan

Wegzinken, met een laatste slok water