Convergence - In Mourning

Bleak, the sky is pale or is it the water

Vapor conceals the ends and the beginnings

Adrift between awake and asleep, the stillness entwines a wavering mind

Awake, the trail forms through transparent walls

To make way for stars to walk the surface

The silence enshrouded in a halo of light, to wake the sleeper

Wake up son, the storm is over

Don’t let yourself slumber in the arms of the frail

It’s time to remember why you are here

With fire to open the eyes of the hunter

The flow of time will not stay and wait for you

Rise before you crumble under the weight of oceans

A convergence of the lost light

To spark the flame that drowned in the storm

Who are you to abandon faith, you made the promise to conquer the ocean

A fall into oblivion, leaving the reborn to the black sea

Light climbing down, embodying the hunter

With fire to open up the eyes of the weary

He came with the call of the lost legion

With voices of the ancient ones, asking for remembrance

Somber, de lucht is bleek of is het het water?

Damp verbergt de einden en het begin

Zwevend tussen wakker en slapend, verstrengelt de stilte een wankelende geest

Wakker, het pad vormt zich door transparante muren

Om ruimte te maken voor sterren om over het oppervlak te lopen

De stilte gehuld in een halo van licht, om de slaper wakker te maken

Word wakker zoon, de storm is voorbij

Laat jezelf niet sluimeren in de armen van de zwakken

Het is tijd om te onthouden waarom je hier bent

Met vuur om de ogen van de jager te openen

De stroom van tijd blijft niet op je wachten

Sta op voordat je bezwijkt onder het gewicht van oceanen

Een convergentie van het verloren licht

Om de vlam aan te wakkeren die verdronk in de storm

Wie ben jij om het geloof op te geven, je hebt de belofte gedaan om de oceaan te veroveren?

Een val in de vergetelheid, de herboren overlaten aan de Zwarte Zee

Licht dat naar beneden klimt en de jager belichaamt

Met vuur om de ogen van de vermoeiden te openen

Hij kwam met de roep van het verloren legioen

Met stemmen van de ouden, vragend om herinnering