Aue der nostalgie - Imperium Dekadenz

Dorn und Dickicht wachen stets

Umarmen deinen Hain, dein Reich

Herbstdunst, Atem finst’rer Regen

Hüllt Nostalgie in Farben edlen Glücks

Oh du unser rauhes Herz

In der Mitte deiner Seel'

Singt unser Feuer Glorie

Wärmt die starren Wände

Aue der Nostalgie

Eins werden Geist und Fammenklang

Und die Schatten durchs Gemäuer kriechen

Laben sich am Worteklang

Und dem Hallen uns’rer Kehlen

Wo Nostalgie die Seele nährt

Wohnt unser Geist der Lebensfäden

Webt Segel, in die der Wind des Schicksals bläst

… und reisst uns mit sich

Weit hinfort … weit hinfort

O’Aue der Nostalgie

Der Wald und das Firmament

Im Rausche alter Tage

Funken reisen dort hinauf

Erleichten, was uns träumen lässt

Aue der Nostalgie

Eins werden Geist und Flammenklang

Und die Schatten durchs Gemäuer kriechen

Laben sich am Worteklang

Und dem Hallen uns’rer Kehlen

Wo Nostalgie die Seele nährt

Wohnt unser Geist der Lebensfäden

Webt Segel, in die der Wind des Schicksals bläst

In Ruinen wandeln wir

Raunen Stimmen der Andacht

Segeln mit dem Klang der Zeit

Wo immer sie uns stranden lässt …

Aue der Nostalgie

Thorn and thicker ever vigilant

Embrace your sacred grove, your domain

Autumn’s mist, frenetic dancers exhalation

Now shrowded in myth

Nostalgia cloaked in the colours of happier days

Oh you, our bruised heart

From the depths of your soul

Sing our wondrous glory

Give warmth to these frigid walls

O' meadow of nostalgia

Spirit and the sound of crackling flames become one

Wile the shadows creep across the walls

Gaining strength from the speakers crisp words

And the echoes of our cheers

Where nostalgia nourishes the soul

There clotho labours over our fate

Weaving sails to catch the winds of destiny

To tear us along with it…

Whither we now not

O' meadow of nostalgia

The forest and the heavens above

The intoxication of days long past

Sparks race upwards

Briefly illumination, the motive of our dreams

O' meadow of nostalgia

Spirit and the sound of crackling flames become one

Wile the shadows creep across the walls

Gaining strength from the speakers crisp words

And the echoes of our cheers

Where nostalgia nourishes the soul

There clotho labours over our fate

Gathering the separate threads of our lives

Weaving sails to catch the winds of destiny

Among ruins we walk

Whispering paeans of devotion

Sailing by the winds of time

Wherever they may take us…

O' meadow of nostalgia

Doorn en struikgewas zijn altijd op hun hoede

Omarm je bosje, je koninkrijk

Herfstnevel, adem donkere regen

Wikkelt nostalgie in de kleuren van nobel geluk

Oh jij ons ruwe hart

In het midden van je ziel

Zing onze vuurglorie

Verwarmt de stijve muren

Aue van nostalgie

Geest en geluid van vlammen worden één

En de schaduwen kruipen door de muren

Feest op het geluid van woorden

En het weergalmen van onze keel

Waar nostalgie de ziel voedt

Onze geest leeft in de draden van het leven

Weeft zeilen waarin de wind van het lot waait

... en neemt ons mee

Ver weg ver weg

O'Aue van nostalgie

Het bos en het firmament

In de drukte van weleer

Vonken reizen daarheen

Faciliteren wat ons doet dromen

Aue van nostalgie

Geest en vlamgeluid worden één

En de schaduwen kruipen door de muren

Feest op het geluid van woorden

En het weergalmen van onze keel

Waar nostalgie de ziel voedt

Onze geest leeft in de draden van het leven

Weeft zeilen waarin de wind van het lot waait

We lopen in puin

mompelende stemmen van toewijding

Zeilen met het geluid van de tijd

Waar ze ons ook strandt...

Aue van nostalgie

Doorn en dikker ooit waakzaam

Omarm je heilige bos, je domein

Herfstmist, hectische dansers die uitademen

Nu gehuld in mythen

Nostalgie gehuld in de kleuren van gelukkige dagen

Oh jij, ons gekneusde hart

Uit het diepst van je ziel

Zing onze wonderbaarlijke glorie

Geef warmte aan deze ijskoude muren

O' weide van nostalgie

Geest en het geluid van knetterende vlammen worden één

Terwijl de schaduwen over de muren kruipen

Kracht putten uit de luidsprekers heldere woorden

En de echo's van ons gejuich

Waar nostalgie de ziel voedt

Daar zwoegt kleding over ons lot

Zeilen weven om de wind van het lot te vangen

Om ons mee te verscheuren...

Waar we nu niet zijn

O' weide van nostalgie

Het bos en de hemel erboven

De bedwelming van lang vervlogen tijden

Vonken racen naar boven

In het kort verlichting, het motief van onze dromen

O' weide van nostalgie

Geest en het geluid van knetterende vlammen worden één

Terwijl de schaduwen over de muren kruipen

Kracht putten uit de luidsprekers heldere woorden

En de echo's van ons gejuich

Waar nostalgie de ziel voedt

Daar zwoegt kleding over ons lot

De afzonderlijke draden van ons leven verzamelen

Zeilen weven om de wind van het lot te vangen

Tussen ruïnes lopen we

Fluisterende lofzangen van toewijding

Zeilen door de wind van de tijd

Waar ze ons ook heen brengen...

O' weide van nostalgie