Aura silvae - Imperium Dekadenz

In Andacht und Stille

Hinein ins dunkle Fichtenrauschen

So reißt die Urgewalt die Sinne

In das Zwielicht abendlicher Erhabenheit

Aura Silvae

Schreit tief hinein ins dunkle Herz

Des Anmuts und der Stille

Gedanken fliehen durchs Geast

Entfachen deinen Ruf

Aura Silvae dein Schweif im Abendlicht

Wirf deine Schatten über mich

Aura Silvae dein Schweif im Mondeslicht

Fülle die Leere, ergreife mich

…Ergreife mich

Aura Silvae dein kalter hauch mich Reisen lässt

Schweben über Berg und Tal

Das inner Feuer brennen lässt

Aura Silvae

Aura Silvae dein kalter hauch mich Reisen lässt

Schweben über Berg und Tal

Das inner Feuer brennen lässt

Aura Silvae

In reverence and silence

Into the dark whispering spruce we roam

So primal nature rips the senses

Into the twilight of the evening’s transcendance

Aura silvae

Entering deep into the dark heart of grace and silence

Thoughts flee through the branches

Forcing a scream

Aura silvae, your aura in the evening light

Cloak me within your shadow

Aura silvae, your aura in the moonlight

Fills the void, possess me

…possess me

Aura silvae, your cold breath take me away

To hover over hill and dale

To keep the inner flame alight

Aura silvae

Aura silvae, your cold breath take me away

To hover over hill and dale

To keep the inner flame alight

Aura silvae

In toewijding en stilte

In het donkere geritsel van sparren

Dus de elementaire kracht verscheurt de zintuigen

In de schemering van de avond grandeur

Aura Silvae

Schreeuwt diep in het donkere hart

Van gratie en stilte

Gedachten vluchten door de Geast

ontsteek je reputatie

Aura Silvae je staart in het avondlicht

werp je schaduwen over mij

Aura Silvae je staart in het maanlicht

Vul de leegte, grijp mij

... Pak me vast

Aura Silvae, je koude adem doet me reizen

Zweef over bergen en valleien

Dat laat het innerlijke vuur branden

Aura Silvae

Aura Silvae, je koude adem doet me reizen

Zweef over bergen en valleien

Dat laat het innerlijke vuur branden

Aura Silvae

In eerbied en stilte

In de donkere fluisterende spar dwalen we rond

Dus de oernatuur verscheurt de zintuigen

In de schemering van de transcendentie van de avond

Aura silvae

Diep binnendringen in het donkere hart van genade en stilte

Gedachten vluchten door de takken

Een schreeuw forceren

Aura silvae, jouw aura in het avondlicht

Verhul me in je schaduw

Aura silvae, jouw aura in het maanlicht

Vult de leegte, bezit mij

...bezit mij

Aura silvae, je koude adem haalt me ​​weg

Om over heuvel en dal te zweven

Om de innerlijke vlam brandend te houden

Aura silvae

Aura silvae, je koude adem haalt me ​​weg

Om over heuvel en dal te zweven

Om de innerlijke vlam brandend te houden

Aura silvae