Transcendence - Imperium Dekadenz

The sun soared

Into dark moist green

Aflamed my mind

A thought was born

Under the misty roof of dreams

The others remained like accursed

In deepest sleep

Within darkness I crept out

Over the dreamers begone

Into solitude away

Outdoors, my stare solidified

The forest was ranged

By a poignant cold veil

And the firs drowned silently

Under darkness I ventured forth

A spirit for reason and verity

Within the misty breath of trees

I passed through the covert

Crowned and free

The shelter, dim and distant

I looked into my heart, saw bitterness

But bravery wasn’t washed away

No

Transcendence

I espied now my path

My fate is nourished

Not by sheltered sleep

But dark obscurity

A way into an uncertain realm

A reign of whispering shadows

This may fill my craving

For transcendence and spirit

De zon scheen

In donker vochtig groen

Mijn geest in vuur en vlam

Er is een gedachte geboren

Onder het mistige dak van dromen

De anderen bleven als vervloekt

In de diepste slaap

In de duisternis kroop ik naar buiten

Over de dromers begon

In de eenzaamheid weg

Buiten werd mijn blik gestold

Het bos was uitgezet

Door een aangrijpende koude sluier

En de sparren verdronken stil

Onder duisternis waagde ik me voort

Een geest voor rede en waarheid

In de mistige adem van bomen

Ik ging door de geheime

Gekroond en gratis

De beschutting, vaag en ver weg

Ik keek in mijn hart, zag bitterheid

Maar moed was niet weggewassen

Nee

transcendentie

Ik heb nu mijn pad gezien

Mijn lot is gevoed

Niet door beschutte slaap

Maar donkere duisternis

Een weg naar een onzeker rijk

Een heerschappij van fluisterende schaduwen

Dit kan mijn verlangen vervullen

Voor transcendentie en geest