My Solace II (Paths of Perception) - Imperium Dekadenz

Standing in the forest, so cold

Watching the snow fall silently

And the orphaned gleaming fires

While the wind caresses the firs

Enjoying the emptiness and

And clarity

Will I ever find my solace?

Will my thirst ever pass?

Still riding the nightly roads

And walking the paths of perception

The years passed fast, carving my heart

I drank from the grail of joy

Finding clarity in wilderness

And chaos in the dark

Against my fate, the tide

Will I ever find my solace?

Will my thirst ever pass?

Still lighting the nightly fires

When everybody has gone

Is gone

Will I ever find my solace?

Will my thirst ever pass?

Still lighting the nightly fires

When everybody has gone

Is gone

Staan in het bos, zo koud

Geruisloos kijken naar de sneeuw fall

En de verweesde glimmende vuren

Terwijl de wind de sparren streelt

Genieten van de leegte en

en duidelijkheid

Zal ik ooit mijn troost vinden?

Zal mijn dorst ooit overgaan?

Rijdt nog steeds over de nachtelijke wegen

En de paden van waarneming bewandelen

De jaren gingen snel voorbij en sneden mijn hart

Ik dronk van de graal van vreugde

Helderheid vinden in de wildernis

En chaos in het donker

Tegen mijn lot, het getij

Zal ik ooit mijn troost vinden?

Zal mijn dorst ooit overgaan?

Nog steeds de nachtelijke vuren aansteken

Als iedereen weg is

Is weg

Zal ik ooit mijn troost vinden?

Zal mijn dorst ooit overgaan?

Nog steeds de nachtelijke vuren aansteken

Als iedereen weg is

Is weg