Roving Blade - Ilsa

In Newry town, I was bred and born

On Stephen’s Green now I die in scorn

I served my time on the saddler’s trade

But I was bound to be a roving blade

At seventeen I took a wife

Loved him dearer than I loved my life;

And for to keep him both fine and gay

I to robbing on the King’s highway

I never robbed any poor man yet

Nor any tradesmen did I beset

But I robbed lords and their ladies bright

And brought their jewels home to my hearts delight

I robbed Lord Golding I do declare

And Lady Monsel in Grosvenor Square

Shut their shutter, bade them goodnight

Then home I went to my heart’s delight

To Covent Garden I made my way

With my dear wife for to see the play;

Lord Fielding’s men did me pursue

And taken was I by the cursed crew

My father cried Oh my darling son!

My wife he cried I am undone!

My mother tore her white locks and cried

That in the cradle I should have died

When I am dead and in my grave

A flashy funeral pray let me have;

Six highwaymen for to carry me

Give them good broadswords and their liberty

Six pretty maids to bear my pall

Give them white garlands and ribbons all

And when I’m dead they may speak the truth

He was a wild and wicked youth

In Newry Town ben ik opgegroeid en geboren

Op Stephen's Green sterf ik nu in minachting

Ik heb mijn tijd gediend in het zadelmakersvak

Maar ik moest zeker een zwervend mes zijn

Op mijn zeventiende nam ik een vrouw

Ik hield meer van hem dan van mijn leven;

En om hem zowel fijn als homo te houden

Ik aan het beroven op de snelweg van de koning

Ik heb nog nooit een arme man beroofd

Ik heb ook geen handelaars lastiggevallen

Maar ik beroofde heren en hun dames slim

En brachten hun juwelen mee naar mijn hartenvreugde

Ik heb Lord Golding beroofd, dat verklaar ik

En Lady Monsel op Grosvenor Square

Sluit hun luik, wenste ze welterusten

Toen naar huis ging ik naar hartelust

Naar Covent Garden ging ik op weg

Met mijn lieve vrouw om het stuk te zien;

De mannen van Lord Fielding hebben me achtervolgd

En ik werd meegenomen door de vervloekte bemanning

Mijn vader huilde Oh mijn lieve zoon!

Mijn vrouw riep hij ik ben ongedaan gemaakt!

Mijn moeder scheurde haar witte lokken en huilde

Dat ik in de wieg had moeten sterven

Als ik dood ben en in mijn graf

Laat me een flitsende begrafenis bidden;

Zes struikrovers om mij te dragen

Geef ze goede slagzwaarden en hun vrijheid

Zes mooie meiden om mijn maatje te dragen

Geef ze allemaal witte slingers en linten

En als ik dood ben, spreken ze misschien de waarheid

Hij was een wilde en slechte jongen