Am Ufer - Illuminate

Am Meer wo heut die Schiffe fahren

sitz´ ich schon seit Ewigkeiten

Die Wogen klingen wie Fanfaren

ich sehe dort den Strom der Zeiten

Schweigend steht ein Mann am Strand

den Blick auf weites Blau hinaus

Alleine einsam wie gebannt

lädt zögernd er die Waffe nach

Die Ängste aus dem Kopf sich schiessen

gesehn wie sie ins Meere fliessen

wir spüren wie sie dort verschwinden

wie sie die Tiefen überwinden

Wer sein Leben hier im Sand begraben

will es vergessen am Lebensabend

will mit Wellen abwärts schweben

sich mit Gezeiten nur bewegen

Wir wogen trübe schwarze Wogen

erzählt davon als ihr noch rein

im Bache seid zu Tal gezogen

und schliesslich lerntet Fluss zu sein

Wir wogen trübe schwarze Wogen

erzählt davon als ihr noch rein

im Bache seid zu Tal gezogen

und schliesslich lerntet Fluss zu sein

Der Mann am Strand sinkt auf die Knie

ein letzter Hilferuf «Jetzt oder nie (jetzt oder nie)»

doch dieser Tag er geht zu Ende

ein Tag im trüben Einerlei

Er reicht ein letztes Mal die Hände

doch auch ich greif´ dran vorbei

ich seh ihn langsam untergehn

sein Antlitz sich zum Grunde dreht

Wir wogen trübe schwarze Wogen

erzählt davon als ihr noch rein

im Bache seid zu Tal gezogen

und schliesslich lerntet Fluss zu sein

Am Meer wo heut die Schiffe fahren

sitz´ ich schon seit Ewigkeiten

Die Wogen klingen wie Fanfaren

ich sehe ihn dort abwärts gleiten

Aan de zee waar de schepen vandaag varen

Ik zit al tijden

De golven klinken als fanfares

Ik zie daar de stroom der tijden

Een man staat stil op het strand

uitkijkend over het uitgestrekte blauw

Alleen eenzaam betoverd

hij herlaadt aarzelend het pistool

Schiet de angsten uit je hoofd

gezien hoe ze in de zee stromen

we voelen ze daar verdwijnen

hoe de diepten te overwinnen?

Wie heeft hun leven hier in het zand begraven

wil het aan het einde van zijn leven vergeten

wil met golven naar beneden drijven

beweeg alleen met het tij mee

We wegen duistere zwarte golven

vertel erover als je er nog bent

in de beek ging je naar de vallei

en heb eindelijk geleerd om flow te zijn

We wegen duistere zwarte golven

vertel erover als je er nog bent

in de beek ging je naar de vallei

en heb eindelijk geleerd om flow te zijn

De man op het strand valt op zijn knieën

een laatste noodkreet "Nu of nooit (Nu of nooit)"

maar deze dag komt tot een einde

een dag in saaie eentonigheid

Hij schudt nog een laatste keer de hand

maar ik kom er ook voorbij

Ik zie hem langzaam zinken

zijn gezicht keert naar de grond

We wegen duistere zwarte golven

vertel erover als je er nog bent

in de beek ging je naar de vallei

en heb eindelijk geleerd om flow te zijn

Aan de zee waar de schepen vandaag varen

Ik zit al tijden

De golven klinken als fanfares

Ik zie hem daar naar beneden glijden