Familiar to Ignore - Idlewild

All the people around me seem too familiar to ignore

I heard one saying, Oh my God

No amount of sleep can prepare you for your dreams

And spring does not lead to the summer

It’s spring then it’s winter again

Just when you thought you’d found something dependable

All that there is to decide, to define

Is the moment we’re in

And all that there is to decide, to define

Is the moment that we’re in

And so I guess that I don’t need religion to define that moment

I guess that I don’t need more examples of what I should be

All I ask you to do is applaud enthusiastically

How do you know if I can read in the dark?

How do you know if I can read in the dark?

How do you know?

(Can you tell me what I wanna know?)

How do you know?

(Can you tell me what I wanna know?)

Yeah, using each breath as a passing remark

Using each breath as a fleeting remark

And how does it go?

(Can you tell me how does it go?)

How does it go?

(Can you tell me how does it go?)

Everything is contradiction and paradox

And no one really knows how it goes

How does it go?

Imagine if life could not be described, only experienced

What would the experience show?

Just how quickly life goes

I guess that I don’t need religion to define that moment

I guess that I don’t need more examples of what I should be

All I ask you to do is applaud enthusiastically

All I ask you to do is applaud a doomed reality

Alle mensen om me heen lijken te bekend om te negeren

Ik hoorde iemand zeggen: Oh mijn God

Geen enkele hoeveelheid slaap kan je voorbereiden op je dromen

En de lente leidt niet tot de zomer

Het is lente en dan is het weer winter

Net toen je dacht iets betrouwbaars te hebben gevonden

Alles wat er is om te beslissen, te definiëren

Is het moment waarop we ons bevinden?

En alles wat er is om te beslissen, om te definiëren

Is het moment waarop we ons bevinden?

En dus denk ik dat ik geen religie nodig heb om dat moment te definiëren

Ik denk dat ik niet meer voorbeelden nodig heb van wat ik zou moeten zijn

Ik vraag je alleen maar enthousiast te applaudisseren

Hoe weet je of ik in het donker kan lezen?

Hoe weet je of ik in het donker kan lezen?

Hoe weet je dat?

(Kun je me vertellen wat ik wil weten?)

Hoe weet je dat?

(Kun je me vertellen wat ik wil weten?)

Ja, elke ademhaling gebruiken als een voorbijgaande opmerking

Elke ademhaling gebruiken als een vluchtige opmerking

En hoe gaat het?

(Kun je me vertellen hoe het gaat?)

Hoe gaat het?

(Kun je me vertellen hoe het gaat?)

Alles is tegenspraak en paradox

En niemand weet echt hoe het gaat

Hoe gaat het?

Stel je voor dat het leven niet kan worden beschreven, alleen kan worden ervaren

Wat zou de ervaring laten zien?

Hoe snel gaat het leven

Ik denk dat ik geen religie nodig heb om dat moment te definiëren

Ik denk dat ik niet meer voorbeelden nodig heb van wat ik zou moeten zijn

Ik vraag je alleen maar enthousiast te applaudisseren

Het enige dat ik je vraag te doen, is een gedoemde realiteit toejuichen