Mantis - Icarus the Owl

From the scorned, desolate, lonely planet that you live.

Patterns of lust converge, folding over and under.

Incoherent stammers.

Kicking dirt into my mouth.

Sop up the blood with the bread.

The lamb is dead.

There’s no corner of this world

that I won’t crawl

to see your bloodied bones bear the truth to us all.

The world we knew shining through.

A child left to die.

His mother left to weep.

Barred defense, let me in.

Face the pew and be on your knees for repentance.

Begging for release.

Begging to be cured Unzip their skin and use them for their organs.

You’d start anew but parts of you keep poking through,

rearing something unsavory;

nothing bleach won’t undo.

Prepare his dismantle.

The king has been lying.

Now watch him burn while smiling.

Feed his bones to his disciples.

Van de geminachte, verlaten, eenzame planeet waarop jij leeft.

Patronen van lust komen samen, vouwen over en onder.

Onsamenhangend stotteren.

Vuil in mijn mond schoppen.

Sop het bloed op met het brood.

Het lam is dood.

Er is geen uithoek van deze wereld

dat ik niet zal kruipen

om te zien dat je bebloede botten de waarheid aan ons allemaal vertellen.

De wereld die we kenden schijnt er doorheen.

Een kind achtergelaten om te sterven.

Zijn moeder vertrok om te huilen.

Versperde verdediging, laat me binnen.

Kijk naar de bank en ga op je knieën voor berouw.

Bedelen om vrijlating.

Smeken om genezen te worden. Rits hun huid open en gebruik ze voor hun organen.

Je zou opnieuw beginnen, maar delen van je blijven doorboren,

iets onsmakelijks grootbrengen;

niets bleekmiddel zal niet ongedaan maken.

Bereid zijn ontmanteling voor.

De koning heeft gelogen.

Zie hem nu branden terwijl hij lacht.

Voed zijn botten aan zijn discipelen.