Ghosts of Former Lives - Icarus the Owl

We’re headed down now;

I don’t want to sink

You’ll make it somehow, with anyone but me

They’re crying out loud, but I’m not listening.

No, I’m not, I’m not listening

You’re medicine, you’re the menace in me, but it’s not swaying.

No, it’s not,

it’s not swaying me

Please don’t hold it in my face.

Hold it in my train car speeding to LA,

like a sad

Boy running out the clock, ‘cause he’s too scared that he might get the part

Don’t forget my brain;

you’ve taken everything else

That’s a shame it’s not a game I’ll play.

Let go, my hands are not yours

Bled dry, but you still want more

Half way down the road, we cease, we crawl, we fight to find a better life,

then die

Nowhere is my home and I confide with all the ghosts of former lives.

Goodbye

Nevermind, it fell apart, and synthesized in your apartment

You couldn’t wait to hit the asphalt.

You couldn’t wait to call that asshole

I’m on your side, but you are toxic.

You say you’re shy, but you flaunt it

I don’t care who you’re seeing, just as long as you are leaving

We gaan nu naar beneden;

Ik wil niet zinken

Je gaat het op de een of andere manier redden, met iedereen behalve mij

Ze schreeuwen hardop, maar ik luister niet.

Nee, dat doe ik niet, ik luister niet

Je bent medicijn, je bent de dreiging in mij, maar het zwaait niet.

Nee dat is het niet,

het laat me niet zwaaien

Houd het alsjeblieft niet in mijn gezicht.

Houd het in mijn treinwagon die naar LA rijdt,

als een verdrietige

Jongen loopt uit de klok, want hij is te bang dat hij de rol zou krijgen

Vergeet mijn brein niet;

je hebt al het andere genomen

Het is jammer dat het geen game is die ik speel.

Laat los, mijn handen zijn niet van jou

Uitgebloed, maar je wilt toch meer

Halverwege de weg stoppen we, we kruipen, we vechten om een ​​beter leven te vinden,

sterf dan

Nergens is mijn huis en ik vertrouw alle geesten van vorige levens toe.

Tot ziens

Laat maar, het viel uit elkaar en werd gesynthetiseerd in je appartement

Je kon niet wachten om het asfalt op te gaan.

Je kon niet wachten om die klootzak te noemen

Ik sta aan jouw kant, maar jij bent giftig.

Je zegt dat je verlegen bent, maar je pronkt ermee

Het kan me niet schelen wie je ziet, als je maar weggaat