Angel Of Small Death & The Codeine Scene - Hozier

I watch the work of my kin, bold and boyful

Toying somewhere between love and abuse

Calling to join them the wretched and joyful

Shaking the wings of their terrible youths

Freshly disowned in some frozen devotion

No more alone or myself could I be

Lurched like a stray to the arms that were open

No shortage of sordid, no protest from me

With her sweetened breath, and her tongue so mean

She’s the angel of small death and the codeine scene

With her straw-blonde hair, her arms hard and lean

She’s the angel of small death and the codeine scene

Feeling more human and hooked on her flesh, I

Lay my heart down with the rest at her feet

Fresh from the fields, all fetor and fertile

It’s bloody and raw, but I swear it is sweet

With her sweetened breath, and her tongue so mean

She’s the angel of small death and the codeine scene

With her straw-blonde hair, her arms hard and lean

She’s the angel of small death and the codeine scene

Oh, oh, oh, oh

Oh, oh, oh-oh

Oh, oh, oh, oh-oh

Oh, oh, oh

In leash-less confusion, I’ll wander the concrete

Wonder if better now having survived

The jarring of judgement and reason’s defeat the sweet

Heat of her breath in my mouth;

I’m alive

With her sweetened breath, and her tongue so mean

She’s the angel of small death and the codeine scene

With her straw-blonde hair, her arms hard and lean

She’s the angel of small death and the codeine scene

With her sweetened breath, and her tongue so mean

She’s the angel of small death and the codeine scene

With her straw-blonde hair, her arms hard and lean

She’s the angel of small death and the codeine scene

Ik kijk naar het werk van mijn verwanten, brutaal en jongensachtig

Ergens tussen liefde en misbruik spelen

Roepen om zich bij hen te voegen, de ellendige en blije

De vleugels schudden van hun verschrikkelijke jeugd

Vers verstoten in een bevroren toewijding

Ik zou niet meer alleen of mezelf kunnen zijn

Slingerde als een verdwaalde naar de armen die open waren

Geen gebrek aan smerig, geen protest van mij

Met haar zoete adem, en haar tong zo gemeen

Ze is de engel van de kleine dood en de codeïnescène

Met haar stroblonde haar, haar armen hard en mager

Ze is de engel van de kleine dood en de codeïnescène

Ik voelde me meer mens en verslaafd aan haar vlees

Leg mijn hart neer met de rest aan haar voeten

Vers van de velden, allemaal foetor en vruchtbaar

Het is bloederig en rauw, maar ik zweer dat het zoet is

Met haar zoete adem, en haar tong zo gemeen

Ze is de engel van de kleine dood en de codeïnescène

Met haar stroblonde haar, haar armen hard en mager

Ze is de engel van de kleine dood en de codeïnescène

Oh Oh oh oh

Oh Oh oh oh

Oh Oh oh oh oh

Oh Oh oh

In verwarring zonder leiband, dwaal ik over het beton

Vraag me af of het nu beter is om het te hebben overleefd

Het schokkende oordeel en de rede verslaan het zoete

Warmte van haar adem in mijn mond;

Ik ben in leven

Met haar zoete adem, en haar tong zo gemeen

Ze is de engel van de kleine dood en de codeïnescène

Met haar stroblonde haar, haar armen hard en mager

Ze is de engel van de kleine dood en de codeïnescène

Met haar zoete adem, en haar tong zo gemeen

Ze is de engel van de kleine dood en de codeïnescène

Met haar stroblonde haar, haar armen hard en mager

Ze is de engel van de kleine dood en de codeïnescène