Toma y Obliga - Hora Zulú

Con la de tiempo que ha pasao y lo perdio que has estao

Y todavía no tas parao a pensar

Que lo que tienes asumio quizá está equivocao

Que de ti mismo es de quien debes dudar

Con la de gente que llegó y que te hablo y se marchó

Cómo te atreves siquiera a insinuar

Que nada fue lo que fue que na de aquello pasó

Sólo eres tu a quien consigues engañar

Que es tanto el dolor que pasé que no sé bien como acabé

Cabeceando bocabajo y amarrado por los pies

Y es tanto el amor que he perdio que tengo miedo y tengo frio

Cuando hecho cuenta de las rentas de los besos que se han io

No fue por defender mi ego al parecer solo el hecho

De conocer causa placer no es solo por jugar con fuego

Cuando llego y digo juego es porque abrigo

La ilusión de dejar algo más pa luego por testigo

Tantas veces como he estado decepcionado contigo

Y hoy me siento acomplejado y no sé bien ni lo que digo

Tantas veces como he ido y he vencido y he venido

Cuantos segundos ganados a esos minutos perdidos

Al reloj de enfrente de tu casa siempre echo un vistazo

Cada vez que paso por guasa

Y me doy cuenta que no se detiene

Y eso es lo que tiene

La vida se pasa

Luego dirás que dije que digas

Querrás dejarme por embustero

Y aunque la vida toma y obliga

Merecerá la pena vivir

Y entre tanto que contaba se me puso el mundo oscuro

Y me vi soñando versos malgastando mi futuro

Ya cansado de buscar la cura del mal del que muero

Mas que hundido en la amargura

Escondido en mi agujero

Y entretanto fui tan tonto que me olvidé del instinto

Predicando a cuatro voces que buscaba algo distinto

Discutiendo seriamente la patente del invento

Describí mas que con pelos y señales lo que siento

Y entretanto

No contento con las mías me dediqué a amontonar

En mi cabeza tus poesías

Todo lo se escondía tras de tu filosofía

Reflejaba tus miserias las nuestras de cada día

Lastima que entre tanto cejara ese llanto

Tanto como siento tal como te canto

Que pena que el viento

No te traiga a veces

Conmigo un instante

A mi vera un momento

Met de hoeveelheid tijd die is verstreken en wat je hebt verloren

En je denkt nog steeds niet na

Dat wat je hebt, neem ik aan dat het misschien verkeerd is

Dat je het zelf bent waar je aan moet twijfelen

Met de mensen die kwamen en met je spraken en vertrokken

Hoe durf je zelfs maar te hinten?

Dat niets was wat het was dat niets van dat alles gebeurde

Het is alleen jij die erin slaagt om voor de gek te houden

Dat de pijn die ik heb doorgemaakt zo erg is dat ik niet echt weet hoe ik ben beland

Op zijn kop en vastgebonden aan de voeten

En het is zoveel liefde die ik heb verloren dat ik bang ben en ik heb het koud

Als ik rekenschap geef van het inkomen van de kussen die weg zijn

Het was niet om mijn ego te verdedigen, het leek alleen maar een feit

Weten wat plezier veroorzaakt, is niet alleen spelen met vuur

Als ik aankom en spel zeg, is dat omdat ik een jas aan heb

De illusie om iets anders achter te laten voor later als getuige

Zo vaak als ik teleurgesteld in je ben geweest

En vandaag voel ik me zelfbewust en ik weet niet eens wat ik zeg

Zo vaak als ik ben gegaan en gewonnen en gekomen

Hoeveel seconden gewonnen met die verloren minuten?

Op de klok voor je huis kijk ik altijd even

Elke keer als ik langs guasa

En ik besef dat het niet stopt

En dat is wat je hebt

het leven gaat voorbij

Dan zeg je ik zei zeg

Je zult me ​​willen verlaten voor een leugenaar

En hoewel het leven neemt en dwingt

zal de moeite waard zijn om te leven

En terwijl ik aan het tellen was, werd de wereld donker

En ik zag mezelf dromen verzen die mijn toekomst verspillen

Ik ben al moe van het zoeken naar de remedie voor het kwaad waaraan ik sterf

Meer dan verzonken in bitterheid

verborgen in mijn gat

En ondertussen was ik zo dwaas dat ik het instinct vergat

Prediken tot vier stemmen dat ik op zoek was naar iets anders

Serieus het uitvindingsoctrooi bespreken

Ik beschreef meer dan met haren en tekens wat ik voel

en in de tussentijd

Niet blij met de mijne, ik heb mezelf toegewijd aan het opstapelen

In mijn hoofd jouw poëzie

Alles zat verborgen achter jouw filosofie

Jouw ellende weerspiegelde de onze elke dag

Jammer dat intussen dat huilen ophield

Zoveel als ik voel als ik voor je zing

Wat jammer dat de wind

Ik breng je soms niet

even met mij

ik zal even kijken