De Vivir Sin Ti Dos Vidas - Hora Zulú

Fueron tu ausencia y tus vacios quienes me habian confundio

Aunque entonces pense que alguien habia entrao y te habia llevao

Pero de sobra sabia lo que me habia pasao

Habia perdio lo que mas habia querio guardar a mi lao

Desde entonces ya si se que es sentir miedo y tener frio

Hace tiempo que no noto si el viento da de mi lao

Desde entonces siento el sufrimiento de otros como mio

Me dejaste como un crio en un columpio abandonao

No me entraron del to aquel dia ganas de sentarme en casa a esperarte

Algo me iba diciendo por dentro que no merecias tenerme

No gastare ni un minuto mas de mi tiempo

En pararme y quedarme aqui solo a pensar

Voy a echarme esta noche por la calle a correr

Para ver si los perros lamen mis heridas

Voy a echarme esta noche como nunca a perder

Ahora a ver a que me aferro pa seguir mi vida

No se si fue la fria quietud de to aquellas horas perdidas

Cada madruga llore por las penas pasadas

Nunca tan amarga resulto una despedida

Nunca tan atras volvi a dejarme una mirada

Y en cada rincon de mi alma deje crecer a su amor los rastrojos

Pense en tomarme con calma el dolor de no ver nunca mas ya tus ojos

Y me dejaste aqui sin armas medio ciego y medio cojo

Aun yo te quise esperar mas pero a mi me entró un antojo

Despues de pasar tratando

De vivir sin ti dos vidas

Con la furia del cobarde

Y la conciencia del suicida

Sali de casa llorando

Con la partida perdida

Me vi metido de lleno

En una noche sin salida

Het was je afwezigheid en je leegte die me in de war brachten

Hoewel ik toen dacht dat iemand was binnengekomen en je had meegenomen

Maar ik wist heel goed wat me was overkomen

Ik had verloren wat ik het liefst aan mijn zijde had willen houden

Sindsdien weet ik wat het is om bang te zijn en het koud te hebben

Het is al een tijdje geleden dat ik merkte of de wind van mijn kant waait

Sindsdien voel ik het lijden van anderen zoals het mijne

Je liet me achter als een kind op een verlaten schommel

Die dag had ik geen zin om thuis op je te wachten

Iets vertelde me van binnen dat je het niet verdiende om mij te hebben

Ik zal geen minuut van mijn tijd verspillen

Om hier te stoppen en te blijven, alleen maar om na te denken?

Ik ga vanavond op straat liggen om te rennen

Om te zien of de honden mijn wonden likken

Ik ga vanavond liggen alsof ik nooit zal verliezen

Laten we nu eens kijken waar ik me aan vastklamp om mijn leven voort te zetten

Ik weet niet of het de koude stilte van die verloren uren was

Elke ochtend huil ik om verdriet uit het verleden

Nooit was een afscheid zo bitter

Nooit zo ver terug liet hij me een blik

En laat in elke hoek van mijn ziel de stoppels groeien voor jouw liefde

Ik dacht eraan om de pijn van het nooit meer zien van je ogen rustig aan te doen

En je liet me hier ongewapend, half blind en half kreupel achter

Zelfs ik wilde meer op je wachten, maar ik kreeg trek

Na het besteden van proberen

Om zonder jou twee levens te leven

Met de woede van de lafaard

En het bewustzijn van zelfmoord

Ik ging huilend van huis

Met het spel verloren

Ik was er volledig bij betrokken

In een doodlopende nacht