Por los Ceniceros - Hora Zulú

De dar tantos bandazos me ha parecio ver un arte

En construir un camino pa no ir a ninguna parte

Y al menos vi motivos siempre como pa decirte

Que quizas nunca tuve nada nuevo que contarte

De no saber que hacer entre otra vez en este obstracismo

Llamado a ser soldado en las filas del pesimismo

Me puse a revisar las bases de mi agnosticismo y

Por no querer creer no quise creer ni en mi mismo

Salí de las fronteras del que siento por mi pueblo

Fui cogiendo conceptos y reuniendo vocablos

Y ahora creo que soy arbol pues el viento no me dobla

Y si se marcha esta niebla podras ver de que te hablo

Ponle dos velas al patrono de los increibles

Que no nacio este pobre predicador en un establo

Mas si hay un nubarron tan grande que tu mente nuble

Tambien sabré buscarme a mi sanpedro y mi sanpablo

Que ahora ha cambiao mi suerte

Y me han vuelto a entrar ganas de querer quererte

Y contarte que to esto no lo hago ni mucho menos yo por ti

Y no me siento na arrepentido tengo que serte del to sincero

Porque las penas mato el olvido me las deje por los ceniceros

Me las deje

Me di cuenta hace tiempo que tachando era intachable

Consegui lo imposible el dia que perdi un imperdible

Deje en mi casa aquello que no fuera indispensable

Me resulto impensable echar mas de lo imprescindible

Quisieron ver desde abajo como cruzaba el cable

Y entonces mi equilibrio se les demostró infalible

Quisieron discutir otra veh lo que es indiscutible

Que matan mas la lenguas afiladas que los sables

De nada me hubiera servido repartir mandobles

Se gana en esta vida mucho mas con ser amable

Y no se mira con los mismos ojos al temible

Hare pues de mi verso un elemento masticable

Y que digan lo que digan si que hablen lo que hablen

Que a mi que a mi que anden diciendo me parece predecible

Que tan solo peleando me convertire en vencible

Pero mi pensamiento no se hara domesticable

Iban por mi pero con las prisas

Se olvidaron de hacer bien las cosas

Se olvidaron de ocultar las risas

Y su caida fué vertiginosa

No contaron con mi enorme peso

Subestimaron mi suerte incluso

Dudaron de la fe que profeso

Mas confieso que mi fe se impuso

Door het geven van zoveel slingers leek het me een kunst te zien

Bij het bouwen van een weg om nergens heen te gaan

En ik zag tenminste altijd redenen om het je te vertellen

Dat ik je misschien nooit iets nieuws te vertellen had

Van niet weten wat te doen tussen weer in deze obstracisme

Geroepen om een ​​soldaat te zijn in de gelederen van het pessimisme

Ik begon de fundamenten van mijn agnosticisme te herzien en

Omdat ik niet wilde geloven, ik wilde niet eens in mezelf geloven.

Ik verliet de grenzen van wat ik voel voor mijn mensen

Ik nam concepten en verzamelde woorden

En nu denk ik dat ik een boom ben omdat de wind me niet buigt

En als deze mist wegtrekt, kun je zien waar ik het over heb

Zet twee kaarsen op de patroonheilige van het ongelooflijke

Is deze arme predikant niet geboren in een stal?

Maar als er een wolk is die zo groot is dat je geest bewolkt is

Ik zal ook weten hoe ik moet zoeken naar mijn sanpedro en mijn sanpablo

Dat nu mijn geluk is veranderd

En ze zorgden ervoor dat ik weer van je wilde houden

En je vertellen dat ik dit niet allemaal doe, laat staan ​​ik voor jou

En ik heb geen medelijden, ik moet eerlijk tegen je zijn

Omdat de vergetelheid het verdriet doodde, liet ik ze voor de asbakken

ik heb ze achtergelaten

Ik realiseerde me al lang geleden dat doorstrepen onberispelijk was

Ik bereikte het onmogelijke op de dag dat ik een veiligheidsspeld verloor

Laat in mijn huis wat niet essentieel is

Het was voor mij ondenkbaar om meer te nemen dan nodig is

Ze wilden van onderaf zien hoe de kabel kruiste

En toen bleek mijn evenwicht voor hen onfeilbaar

Ze wilden een ander voertuig bespreken wat onbetwistbaar is

Dat scherpe tongen meer doden dan sabels

Het zou geen zin hebben zwaarden uit te delen

Je verdient veel meer in dit leven door aardig te zijn

En je kijkt niet met dezelfde ogen naar de angstaanjagende

Ik zal daarom van mijn vers een kauwbaar element maken

En laat ze zeggen wat ze zeggen als ze spreken wat ze zeggen

Dat wat ze zeggen lijkt me voorspelbaar

Dat alleen al door te vechten ik te verslaan zal worden

Maar mijn gedachte zal niet tam worden

Ze gingen voor mij, maar in een haast

Ze zijn vergeten de dingen goed te doen

Ze vergaten de lach te verbergen

En zijn val was duizelingwekkend

Ze rekenden niet op mijn enorme gewicht

Ze hebben mijn geluk zelfs onderschat

Ze twijfelden aan het geloof dat ik belijd

Maar ik beken dat mijn geloof zegevierde