Nuestro Entonces - Hora Zulú

Perdi una tarde en sincerarme ante un papel

Asi con prisas

Por quebrarme la cabeza por romperme la camisa

Son las cosas de las musas

Nunca avisan puñeteras

Me sacan medias sonrisas

Van cambiando de montera

Y aunque yo se bien que quizas

Ni mencionarlo debiera

Sigo siendo aquel bocazas

Y queriendo ser quien fuera

Digo en tono de amenaza

Que cambiaba alguna hora del destino que me espere

Por volver a ser un rato aquel quien llora

Aquel quien fuere

Aquella tarde ya olvidada

Nuestro entonces por mi ahora

Nuestra nada por mi nada

Viendo volar a mi alma enamorada junto a tu huerto y tu higuera

Donde vine un dia a enterarme

A que sabían las primaveras

Con las prisas volaeras

Con la voz acomplejada

Combatiendo tus mentiras

La madera de mi espada

Di la honra por perdida la partida por ganada y

Aun persigo tus quereres por las calles de granada

Ay niña que se me olvida

Como quieres que te quiera

Si aprendí a negar mi amor

Aquella vez de mil maneras

Dejame que aqui me quede

Pa lo poco que nos queda

Le temo a la despedida

Y contra eso no hay quien pueda

Ik verloor een middag door eerlijk te zijn met een stuk papier

dus haast

Voor het breken van mijn hoofd voor het breken van mijn shirt

Het zijn de dingen van de muzen

Ze waarschuwen verdomme nooit

Ze laten me half lachen

Ze veranderen montera

En hoewel ik goed weet dat misschien

Ik zou het niet eens moeten noemen

Ik ben nog steeds die grote mond

En willen zijn wie dan ook

zeg ik op dreigende toon

Dat veranderde een uur van het lot dat mij wacht

Om weer een tijdje degene te zijn die huilt

wie dan ook

Die al vergeten middag

Onze toen voor mij nu

Ons niets voor mijn niets

Mijn verliefde ziel zien vliegen naast je boomgaard en je vijgenboom

Waar ik op een dag kwam om erachter te komen

Hoe smaakten veren?

Met de haast vlieg je

met een complexe stem

vechten tegen je leugens

Het hout van mijn zwaard

Zeg de eer voor het verliezen van het spel voor het winnen en

Ik achtervolg je liefde nog steeds door de straten van Granada

Oh meid, ik ben het vergeten

Hoe wil je dat ik van je hou

Als ik leerde mijn liefde te ontkennen

Die tijd op duizend manieren

laat me hier blijven

Voor het weinige dat we nog hebben

ik vrees tot ziens

En daartegen is er niemand die dat kan