Narcissus - Hope For The Dying

It stands to reason

A mans worth is the sum of all his wealth

Possessions he has gathered up

Living it up for the moment

And never slowing down

Lost in the dream

Building life on a

Foundation of fame

Notoriety

Without any shame

Most never knowing

That we were built for so much more

I’d write my name in stone

Standby and watch the world crumble to the ground, crumble to the ground

It wouldn’t have any meaning

As even stone is ever fleeting

Like carving your name in the wood of a ship that’s long been sinking

Our life is lost and forgotten at the bottom of the sea

Selfish, heartless

Constantly searching for our eternity

Build it up till it all starts falling down

And build it up again

Engineers of our own fate

We’re not giving it up

I am the king of

What I want to rule

But it’s dragging me down

It’s dragging me down

Build it up till it all starts falling down

And build it up again

Engineers of our own fate

We’re not giving it up

I am the king of

What I want to rule

But it’s dragging me down

Burn it down

Tear it down

Silver and gold

Valued at nothing

When we are gone

Interchangeable with dust

To regard our souls

Lacking empathy

Will end in…

Het spreekt voor zich

De waarde van een man is de som van al zijn rijkdom

Bezittingen die hij heeft verzameld

Leef het voor het moment uit

En nooit vertragen

Verloren in de droom

Leven bouwen op een

Fundament van roem

Bekendheid

Zonder enige schaamte

De meesten weten het nooit

Dat we voor zoveel meer zijn gebouwd

Ik zou mijn naam in steen schrijven

Stand-by en kijk hoe de wereld op de grond afbrokkelt, op de grond afbrokkelt

Het zou geen betekenis hebben

Omdat zelfs steen altijd vluchtig is

Zoals je naam kerven in het hout van een schip dat al lang zinkt

Ons leven is verloren en vergeten op de bodem van de zee

Egoïstisch, harteloos

Voortdurend op zoek naar onze eeuwigheid

Bouw het op tot het allemaal begint te vallen

En bouw het weer op

Ingenieurs van ons eigen lot

We geven het niet op

Ik ben de koning van

Wat ik wil regelen?

Maar het sleept me naar beneden

Het sleept me naar beneden

Bouw het op tot het allemaal begint te vallen

En bouw het weer op

Ingenieurs van ons eigen lot

We geven het niet op

Ik ben de koning van

Wat ik wil regelen?

Maar het sleept me naar beneden

Brand het af

Scheur het af

Zilver en goud

Op niets gewaardeerd

Als we weg zijn

Uitwisselbaar met stof

Om onze zielen te respecteren

Gebrek aan empathie

Eindigt over…