We Walked On Glass (For What Seemed Like Days) - Honour Crest

How can we keep hiding from each others dreams?

I gave you the world, it won’t be enough for…

You always walked away when I had your remedy (in my hands).

I cant keep patching up your heart when you have your back turned.

I always knew where life goes and I’m taking over.

Although I gave you all the world it was never enough for you.

Farewell to my castaway.

Now I’m taking over.

As if everything fell in place (I finally feel at home).

I can"t stop dreaming.

Bring me back to reality.

Above the surface where I believe you were on the edge and I tried to carry you

home.

We walked on glass for what seemed like days.

You always walked away when I had your remedy (in my hands).

I cant keep patching up your heart when you have your back turned.

I always knew where life goes and I’m taking over.

Although I gave you all the world it was never enough for you.

Farewell to my castaway.

Now I’m taking over.

As if everything fell in place (I finally feel at home).

I swear its not my intention but it might be all for the best.

While you are under the spot light, You see who you really are.

I won’t let you get the best of me.

Ill never know, if you"ll ever see the visions that run through my head.

Ill never know, if you"ll ever hear the voice of the crowd that you left for

dead.

Ill never know, if you"ll ever smell the air of these broken city streets.

I’ll never know, if you"ll ever feel anything.

I"m out of reach.

Hoe kunnen we ons voor elkaars dromen blijven verbergen?

Ik heb je de wereld gegeven, het zal niet genoeg zijn voor...

Je liep altijd weg als ik je middel (in mijn handen) had.

Ik kan je hart niet blijven oplappen als je de rug toekeert.

Ik wist altijd waar het leven heen ging en ik neem het over.

Hoewel ik je de hele wereld heb gegeven, was het nooit genoeg voor je.

Afscheid van mijn schipbreukeling.

Nu neem ik het over.

Alsof alles op zijn plaats viel (ik voel me eindelijk thuis).

Ik kan niet stoppen met dromen.

Breng me terug naar de realiteit.

Boven het oppervlak waar ik denk dat je op het randje was en ik probeerde je te dragen

thuis.

We liepen op glas voor wat leek op dagen.

Je liep altijd weg als ik je middel (in mijn handen) had.

Ik kan je hart niet blijven oplappen als je de rug toekeert.

Ik wist altijd waar het leven heen ging en ik neem het over.

Hoewel ik je de hele wereld heb gegeven, was het nooit genoeg voor je.

Afscheid van mijn schipbreukeling.

Nu neem ik het over.

Alsof alles op zijn plaats viel (ik voel me eindelijk thuis).

Ik zweer dat het niet mijn bedoeling is, maar het kan allemaal maar het beste zijn.

Terwijl je onder de schijnwerpers staat, zie je wie je werkelijk bent.

Ik laat je niet het beste van me krijgen.

Ik zal nooit weten of je ooit de visioenen zult zien die door mijn hoofd gaan.

Ik weet nooit of je ooit de stem zult horen van de menigte waarvoor je wegging

dood.

Ik weet nooit of je ooit de lucht van deze kapotte stadsstraten zult ruiken.

Ik zal nooit weten of je ooit iets zult voelen.

Ik ben buiten bereik.