Glaciers - Honour Crest

I’ve lost the point of no return

And the gravity is going to hold us down

Fate has left us here

The journey we must take on our own

Where we go they cannot follow

And this guiding light will never go out

A faint melody is all I hear

This pathway should finally be clear

You’re never far behind

But I push on

Falling victim to my own fears, my own hopes

You’re never far behind

But I push on

Falling victim to my own fears, my own hopes

Let go

Let go of reality and become

Become the world that surrounds me

I am never awake, never awake

Merely alive in a collision of ideas

Let go

Let go of reality

I fear that no one sees the world like me

But that idea only brings me comfort

It feels better when I stand alone

In my sight is another world

Where the lives shared are barely visible

The facades of houses

Hold memories

I can’t even fathom

The life I sacrificed

Let go

Let go of reality and become

Become the world that surrounds me

I am never awake, never awake

Merely alive in a collision of ideas

Let go

Let go of reality

I fear that no one sees the world like me

But that idea only brings me comfort

It feels better when I stand alone

And when the dust settles

Where will you stand?

I’ve lost the point of no return

I can’t look back

I should be fine

I’ve had more chances than I deserved

Once in a lifetime has happened more than once

Distance shared between us

Has been extended over time and space

Stretching out beyond our grasp of who we are (who we are)

And what we have become

Letting go of reality

Letting go of reality

Ik ben het punt van geen terugkeer kwijt

En de zwaartekracht zal ons tegenhouden

Het lot heeft ons hier verlaten

De reis die we alleen moeten maken

Waar we heen gaan, kunnen ze niet volgen

En dit leidende licht gaat nooit uit

Een vage melodie is alles wat ik hoor

Dit pad moet eindelijk duidelijk zijn

Je loopt nooit ver achter

Maar ik ga door

Het slachtoffer worden van mijn eigen angsten, mijn eigen hoop

Je loopt nooit ver achter

Maar ik ga door

Het slachtoffer worden van mijn eigen angsten, mijn eigen hoop

Laat gaan

Laat de realiteit los en word

Word de wereld die mij omringt

Ik ben nooit wakker, nooit wakker

Gewoon levend in een botsing van ideeën

Laat gaan

Laat de realiteit los

Ik ben bang dat niemand de wereld zo ziet als ik

Maar dat idee geeft me alleen maar troost

Het voelt beter als ik alleen sta

In mijn ogen is een andere wereld

Waar de gedeelde levens nauwelijks zichtbaar zijn

De gevels van huizen

Houd herinneringen vast

Ik kan het niet eens bevatten

Het leven dat ik opofferde

Laat gaan

Laat de realiteit los en word

Word de wereld die mij omringt

Ik ben nooit wakker, nooit wakker

Gewoon levend in een botsing van ideeën

Laat gaan

Laat de realiteit los

Ik ben bang dat niemand de wereld zo ziet als ik

Maar dat idee geeft me alleen maar troost

Het voelt beter als ik alleen sta

En als het stof is neergedaald

Waar ga je staan?

Ik ben het punt van geen terugkeer kwijt

Ik kan niet terugkijken

Ik zou in orde moeten zijn

Ik heb meer kansen gehad dan ik verdiende

Eens in je leven is meer dan eens gebeurd

Afstand gedeeld tussen ons

Is uitgebreid in tijd en ruimte

Zich uitstrekken buiten ons bereik van wie we zijn (wie we zijn)

En wat we zijn geworden

De realiteit loslaten

De realiteit loslaten