The Further - Honour Crest

The sand in the hourglass will one day pour out

As if looking into a story

That was never mine to begin with

Will I ever be able to understand the weight on my shoulders?

A deathly silence from the other room

Amplified by the stillness

Where ghosts whose seconds tick away (tick away)

They tend to never leave

I was scared to see what I would be

If I looked in the mirror

But if the grip of time would just let me go

I will remember the person that I was meant to be

I watched the walls collapse

And let out all of their secrets

I never wanted to let you down

But I felt my morals slipping

As I left myself at the door, I never wanted to let you down

Disappointed (disappointed) at my hopes and expectations

Somehow I wanted more and now I stand (and now I stand)

Waving back at defeat as I stare in the face of victory

I know who I was meant to be

I was scared to see what I would be

If I looked in the mirror

But if the grip of time would just let me go

I will remember the person that I was meant to be

Now that I can see it’s a whole new world (a whole new world)

It’s hard to believe that it’s been here before

There is a ticking where the seconds fade away

Regret nothing because those broken walls only make you who you are

You can always rebuild, rebuild, rebuild

You can always rebuild, rebuild, rebuild

You can always rebuild, rebuild, rebuild

Rebuild those broken walls

Het zand in de zandloper zal op een dag eruit stromen

Alsof je naar een verhaal kijkt

Dat was nooit van mij om mee te beginnen

Zal ik ooit het gewicht op mijn schouders kunnen begrijpen?

Een doodse stilte vanuit de andere kamer

Versterkt door de stilte

Waar geesten wiens seconden wegtikken (wegtikken)

Ze hebben de neiging om nooit weg te gaan

Ik was bang om te zien wat ik zou zijn

Als ik in de spiegel keek

Maar als de greep van de tijd me zou laten gaan

Ik zal de persoon herinneren die ik moest zijn

Ik zag de muren instorten

En al hun geheimen prijsgeven

Ik wilde je nooit teleurstellen

Maar ik voelde mijn moraal wegglijden

Toen ik mezelf bij de deur achterliet, wilde ik je nooit teleurstellen

Teleurgesteld (teleurgesteld) in mijn hoop en verwachtingen

Op de een of andere manier wilde ik meer en nu sta ik (en nu sta ik)

Terugzwaaiend bij een nederlaag terwijl ik in het gezicht van de overwinning staar

Ik weet wie ik moest zijn

Ik was bang om te zien wat ik zou zijn

Als ik in de spiegel keek

Maar als de greep van de tijd me zou laten gaan

Ik zal de persoon herinneren die ik moest zijn

Nu ik kan zien dat het een hele nieuwe wereld is (een hele nieuwe wereld)

Het is moeilijk te geloven dat het hier eerder is geweest

Er is een vinkje waar de seconden vervagen

Heb nergens spijt van want die kapotte muren maken je alleen maar wie je bent

Je kunt altijd herbouwen, herbouwen, herbouwen

Je kunt altijd herbouwen, herbouwen, herbouwen

Je kunt altijd herbouwen, herbouwen, herbouwen

Herbouw die gebroken muren