Odio en el Alma - Hocico

Aflicción por no saber

Cuando llegara el ocaso

Las almas ríen

Y el espíritu miente

Sin sentimientos de si

Hemos oscultado el limbo

Tanto hemos mirado hacia atrás

Que el pasado nos ha alcanzado

Esta enmienda voraz

Se revolcara en nuestros traumas

Donde la inocencia resulta

Inconmensurable ante nuestros ojos

Siempre tratando de esconderse

En la casa del débil

Escucha nuestro afán

Por quedar en la inclemencia mundana

Entierra este diente en su quijada

Y sabrás cual es tu destino

Escupe en su ojo más humillado

Y sabrás cual es su nombre

Hemos llegado sin fe

Tambaleantes en confusión

Y hemos salido hambrientos

Sin poder siquiera digerir

El aire que nos cubre

Lamentos de inanición

Sin poder comprender al fin

Hambre en el alma

Hambre interior

Hambre en el alma

Hambre en mi interior

verdriet om het niet te weten

wanneer de zonsondergang

zielen lachen

En de geest liegt

Geen gevoel van als

We hebben verborgen limbo

We hebben zo lang teruggekeken

Dat het verleden ons heeft ingehaald

Dit hebzuchtige amendement

Zullen zich wentelen in onze trauma's

waar onschuld resulteert

Onmetelijk voor onze ogen

altijd proberen te verbergen

In het huis van de zwakken

luister naar onze gretigheid

Om in wereldse guur te blijven

Begraaf deze tand in zijn kaak

En je zult weten wat je lot is

Spuug in zijn meest vernederde oog

En je zult weten wat zijn naam is

We zijn gekomen zonder geloof

wankelend in verwarring

En we zijn hongerig naar buiten gekomen

niet eens in staat om te verteren

De lucht die ons bedekt

gejammer van honger

Zonder het eindelijk te kunnen begrijpen

honger in de ziel

innerlijke honger

honger in de ziel

honger in mij