I'm Just Sippin' On Monster, Thinkin' About Life - Hightide Hotel

I can only imagine how this must look to you:

Thin as a rail, frail, pale, and moving at a snail’s pace across a crowded room.

Stuttering and soaked in sweat

I swallow all of my regrets while I bite my tongue

For all the things that I’ve never done or that I thought but never said

Some people make an art of watching life pass by

Not me, I watch the watchers, I’m that far behind

With so much time and effort growing up

You’d think I’d take the time to grow a spine

You would think I would’ve at least fucking tried

I can only imagine how all of this must sound:

Mumbled and jumbled words stumbling

Tumbling from my awkward, clumsy, and bumbling mouth

Thoughts forcing themselves out in words, composing incomplete sentences

There is no sense to it

They’re likely better left unheard

Some make a science out of keeping their heads down but I’ve one-up on them,

because mine’s buried underground

With so much thought put into what’s been said

Its likely best if I don’t make a sound

I’m better off fading right into the background

It’s not about self-doubt or deprecation

It’s more about knowing my limitations

And learning how to crawl between all my destinations

And learning to be patient about my frustrations

Ik kan me alleen maar voorstellen hoe dit er voor jou uit moet zien:

Zo dun als een spoor, broos, bleek en zich met een slakkengang door een overvolle kamer voortbewegen.

Stotterend en doorweekt van het zweet

Ik slik al mijn spijt in terwijl ik op mijn tong bijt

Voor alle dingen die ik nog nooit heb gedaan of die ik heb gedacht maar nooit heb gezegd

Sommige mensen maken er een kunst van om het leven aan je voorbij te zien gaan

Ik niet, ik kijk naar de kijkers, ik loop zo ver achter

Met zoveel tijd en moeite om op te groeien

Je zou denken dat ik de tijd zou nemen om een ​​ruggengraat te laten groeien

Je zou denken dat ik het op zijn minst verdomme geprobeerd zou hebben

Ik kan me alleen maar voorstellen hoe dit allemaal moet klinken:

Gemompelde en door elkaar gegooide woorden struikelen

Tuimelend uit mijn onhandige, onhandige en stuntelige mond

Gedachten die zichzelf in woorden uitdrukken en onvolledige zinnen vormen

Het heeft geen zin

Ze kunnen waarschijnlijk beter ongehoord blijven

Sommigen maken er een wetenschap van om hun hoofd naar beneden te houden, maar ik heb er een op,

omdat de mijne ondergronds is begraven

Met zoveel aandacht in wat er is gezegd

Het is waarschijnlijk het beste als ik geen geluid maak

Ik kan beter naar de achtergrond verdwijnen

Het gaat niet om zelftwijfel of afschrijving

Het gaat meer om het kennen van mijn beperkingen

En leren kruipen tussen al mijn bestemmingen

En leren geduld te hebben met mijn frustraties