Basement Warfare - Hightide Hotel

Everyone I’ve met and known from different backgrounds, different homes

All related to the same vague ache that as they age just seems to grow

Different faces, different names, but the dull pain remains the same

All in fear, and all equally unclear of where it’s from or who’s to blame

Hey, yeah!

We all wear our hearts right on our arms

It’s a history many of us share, yet still a mystery how we all bear these

faults of ours, these battle-scars, and worse

And it’s universal, I know, but it’s universal…

And so as known we had no choice, we rose as one all in once voice

And made a language for our anguish, and, for the first time, we could rejoice

In knowing that, though no one’s spared, it only further proves that there

Are helping hands and those who understand and, in their understanding, care

Hey, yeah!

We are those in doubt

We scream and shout

A song that’s gone too long unsung that rings out at the top of our lungs

An offering to offer hope to those who still struggle to cope

And to make it known they needn’t struggle on their own

And it’s universal, I know, but it’s universal to feel as though you deal with

it alone

So this is our way of leaving on a light

For all those yet lost and those left behind

Because we know their own home can be so unkind

But that’s where we’ll be waiting, where you can always find

Our open arms, ears, hearts, and minds

Hey, yeah!

Fighting for our lives by basement light

And this war isn’t only mine

No, it’s ours to fight, ours to define

So if the weight’s too much to bear

Why not go where the weight is shared

It’s just a short walk down the stairs

Yeah maybe we’ll meet there

Iedereen die ik heb ontmoet en ken met verschillende achtergronden, verschillende huizen

Allemaal gerelateerd aan dezelfde vage pijn die naarmate ze ouder worden alleen maar lijkt te groeien

Verschillende gezichten, verschillende namen, maar de doffe pijn blijft hetzelfde

Allemaal in angst, en allemaal even onduidelijk waar het vandaan komt of wie de schuldige is

Hé, ja!

We dragen allemaal ons hart op onze armen

Het is een geschiedenis die velen van ons delen, maar toch een mysterie hoe we deze allemaal dragen

fouten van ons, deze strijd-littekens, en erger

En het is universeel, ik weet het, maar het is universeel...

En zoals bekend hadden we geen keus, we stonden op als één alles-in-één stem

En maakte een taal voor onze angst, en voor de eerste keer konden we ons verheugen

Door te weten dat, hoewel niemand wordt gespaard, het alleen maar verder bewijst dat er

Zijn helpende handen en degenen die begrijpen en, in hun begrip, zorgen

Hé, ja!

Wij zijn degenen die twijfelen

We schreeuwen en schreeuwen

Een lied dat te lang onbezongen is gebleven en dat uit onze longen weerklinkt

Een aanbod om hoop te bieden aan degenen die nog steeds moeite hebben om het hoofd te bieden

En om het bekend te maken, hoeven ze niet alleen te worstelen

En het is universeel, ik weet het, maar het is universeel om te voelen alsof je ermee te maken hebt

het alleen

Dus dit is onze manier van vertrekken op een licht

Voor al degenen die nog verloren zijn en degenen die achterblijven

Omdat we weten dat hun eigen huis zo onaardig kan zijn

Maar dat is waar we zullen wachten, waar je altijd kunt vinden

Onze open armen, oren, harten en geesten

Hé, ja!

Vechten voor ons leven bij kelderlicht

En deze oorlog is niet alleen van mij

Nee, het is aan ons om te vechten, aan ons om te definiëren

Dus als het gewicht te zwaar is om te dragen?

Waarom niet gaan waar het gewicht wordt gedeeld?

Het is slechts een korte wandeling de trap af

Ja misschien ontmoeten we elkaar daar